Yaşam Umudu "Oksijen"

4.bölüm

Yeni bir bölüme hoş geldiniz !
İyi okumalar

Albaya kafayı geçirmeyi o kadar çok istiyodum ki anlatamam.

Ama içeriden o süslü kadın çıkıp
"R bırak onu ilk testi yapılacak"dedi
Siyah salon neydi ki acaba
Albay gözlerini devirerek ordan uzaklaştı

Kırmızı elbiseli süslü kadın yanıma gelerek
"Ah canım seni çok iyi anlıyorum tabiki kardeşinin yanına girebilirsin ondan önce başka birini aldık o biter bitmes derini alacağız ve bana hanımefendi diyebilirsin"
Yüzümü buuşturarak kadına baktım.
Hanımefendi ne ?.
Kendini kleopatramı sanıyor bu kadın

O sırada tam koridorun sonunda bir kapı açıktı fazla uzakta değildi ama herşeyi görebiliyordum gözlerimi dikerek biraz daha yaklaştım
İçeride öksüren bir çocuk vardı.
Hunharca öksürüyor yüzü mosmor olmuştu.
Doktor elindeki iğneyi koluna sokarak kanını aldı. Ama bir dakika o nasıl kan rengi siyahtı.
Doktor eline siyah tüpü alarak yanındaki kadın döndü.
"Zehir" diye seslendiğni duyduğum an sanki zaman da durmuştu.
O çocuğu öldürecekler ve hasta diye mi
Bunun bi çözümü yoksa ne halta bizi buraya getirdiler.
Hem bu bulaşıcı değil . anlamıyorum.
Doktor zehir içeren iğneyi çocuğa sapladı.
Nutkum tutulmuş ellerimle ağzımı ses çıkarmamak için kapatmıştım.
Gözlerim dolmış ama yine evet yine ağlamayacaktım.
Derin için, annem için
Ve
Babam için

"07 numaralı hasta içeri girsin"

Hiç ses çıkarmadan derinle birlikte kapıdan içeri girdik.

Çooook büyük bir oda ve her köşesinde kan tüpleri serumlar iğneler ve mikroskoplar vardı.
Bir de iki tane doktor kadın.

Derini muayene koltuğna yerleştirirken etrafı inceliyordum.
"Tüm bunlar ne için"

Doktor kadın bana gülümseyerek cevap verdi.

"Herkesin iyiliği için hayatım"
Bende aynı şekilde gülerek
"Peki bunun tedavisi varmı"
"Hayır , henüz yok ama emin ol bulmak için herşeyi yapıyoruz ama herşey çok hızlı gelişiyor "

Kadının yüzüne daha net bakarak
"Peki her böyle olanda belirti nasıl oluyor"

Soru sormamdan rahatsız olduğu her halinden belliydi.

"Hepsinde morarma oluyor taşıyan morarma illaki oluyor ama yoksa zaten öksürük krizine giriyorlar"

O zaman biz temiziz

Doktor kadın derinin koluna iğneyi sokmasıyla derin yüzünü kırıştırdı.
Elini sıktım ve
"İğneden korkcak yaşı çoktan geçtin bebeğim" dedim gülerek.
Doktor kadın arkasını dönerek diğer kadına bir bez getirmesini söylüyordu ki
Derinin koluna batırılan iğnenin tüpünün içine kırmızı değil siyah renkte sıvının dolduğnu görmemle birlikte aklımda o çocuk geldi.
Nefesim kesilmişti.
Kendimde değildim.
Ne yapacağımı bilmiyordum.

Kalbim hızla çarpıyor derine yapabilecekleri aklıma geliyordu.

Hızla derinin kolundan iğneyi çıkartarak cebime attım.

Doktor elinden birşeyin çekildiğni anlar anlamaz anında bana döndü.

Napmalıyım napmalıyım.

Delirmiş gibi haraketler yapmaya başladım.

"YETERRRRR ARTIK DAYANAMIYORUM HAYIIIIRRR"
ellerimi saçlarıma daldırarak kendimce delirmiş taklidi yapıyordum.

Birden odaya 2 3 asker dolup doktorlar derini indirip yerine beni yerleştirince bir nebzede nabzım normala dönmüştü.
Derine hafif fısıltıyla annemin yanına koşmasını söyledim.