BÖLÜM&1

208 18 8
                                    


"Ahh! Ah sikeyim vuruldum" diye bağıran kişiye döndüğümde sadece kolunda sıyrık olduğunu gördüm geri sol omzundan yaralanan askere döndüm

"Sen ona bak benim yaram iyi" dediğinde karşı çıkarak işime devam ettim derin bi yarası vardı ve hala kendisini değil başkasını düşünüyordu bu saçma değilmiydi yani herkes ilk önce kendini daha sonra yanindaki düşünürdü.

"Hep böylemisinizdir" dedim yarasını şimdilik enfeksiyon kapmayacak şekilde kapatırken

"Nasılmışız biz"  gözlerinin çevresi o kadar koyulaşmıştıki acısını gözünden anlayabiliyordum ama bağırmıyordu tepki bile vermiyordu.

"Yani yaralısın ve senin durumun daha kötüyken ona yardım etmemi istiyorsun" işim bitmişti montunu yavaşça üstüne giydirmeye başladım

"Ben askerim görevim bu kendimi değil yanımdakini düşünmem gerek"

"Şuan görevde değiliz ama"

"Bizim görev saatimiz veya yerimiz yok! Nerede olursa olsun yanimdakilerini korumak zorundayım! şimdi git ve şuna yardım et"

"Askersin ama herkese yardım etmek zorunda değilsin insanlara izin ver kendilerini savunsunlar" gerçekten şaka gibiydi kendi isteğimle geldiğim bu yere varalı daha bir saat bile olmamisti ama önümde bir kan davası yüzünden biri vurulmuş ve sivil bir asker olaya müdahele ederken çatışma başlamıştı

Bana sinirle "bana bak!...bir daha sakın karşıma çıkma"  diyerek hizlica bulunduğumuz kahvehaneden çıkarken tüm amcalar bana bakmaya başladı bir doğuda köye gönüllü olarak gelmiştim ama açikcasi bu kadar olaylı olacağını düşünmemiştim

'Doğuya geldin gerizekalı ne bekliyordun diyen iç sesimi durdurup başımı öne eğerek diğer yaralının yanına gittim.

SÖZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin