KALSEDON

Bölüm 6 - GERÇEK SUÇLU

Merhabalar. Bölümü geç yayınladığımız için özür dileriz. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur. Vote yorum falan diyoruz, unutmasanız harika olur. İyi okumalar!

Aras'ın bana verdiği taşı incelerken acaba bu kaçış ne kadar sürecek diye düşünmekten kendimi alamadım. Bir gün yollarımızın ayrılacağı fikri bana hiç güzel gelmiyordu. Ondan hoşlanıyor değildim. Sadece onun yanında güvende hissediyordum. Ben saçma saçma düşünürken Aras bana pijama bulmaya gitmişti. İçeri girdiğinde pijamaları bana uzattı. Genelde fırlatırdı. Yani bu da bir gelişme.

Tuvalete girdim ve abartılı elbiseyle makyajdan kurtuldum. Makyajı silmem biraz uzun sürmüştü. Bu yüzden hızlıca pijamaları giyip odaya geçtim.

Odaya girdiğimde Aras yatağın üzerine uzanmış telefonuna bakıyordu. O da üstünü değiştirmişti.

"Sen yatakta yat, ben koltukta uyurum." deyip koltuğa yöneldim.

"Tabii ki koltukta sen uyuyacaksın. O kadar para ödedim koltukta mı yatayım?" Gelişme falan olmamıştı. O hala öküzdü.

Gözlerimi devirip koltuğa uzandım ve üstüme battaniyeyi örttüm. Aras biraz yuvarlanıp yatağın boş kalan kısmını gösterdi.

"İstersen benimle uyuyabilirsin. Merak etme seni yemem. Bu, İtalya'da makarna yedikten sonra Çin'e gidip böcek yemek gibi bir şey olur."

"Benzetmelerine hayranım.  Ama kanepeyi tercih ederim. Senin o sürtük sevgililerine benzemediğim için özür dilerim."

Aras neden bu kadar sert çıkıştığımı anlamamış olacak ki şaşkın şaşkın yüzüme baktı. Ben de neden bu kadar alındığımı anlayamamıştım.

"Seni hiçbir zaman onlarla karşılaştırmam."

"Biraz önce yaptığın neydi o zaman?"

"Seninle onları karşılaştırmadım, böcekle makarnayı karşılaştırdım. Hem sen neden bu kadar kızdın? Hep yaptığım şey sonuçta." Haklıydı. Benimle dalga geçmek hep yaptığı şeydi. Omuz silkip arkamı döndüm. Sadece uyuyup dinlenmek istiyordum. Gözlerimi kapadığımda yüzümde sıcak bir nefes hissedip hemen gözlerimi açtım. Aras'ın mavi gözleriyle karşılaştım.

"Bu seferlik ben kanepede yatacağım. Özür yerine say."

"Ne için?"

"Seni dinlemeyip zorla asansöre soktuğum için."

"Özrün kabul edildi." diyip koltuktan kalktım ve kendimi yatağa attım. Aras sesli bir şekilde güldükten sonra koltuğa uzandı.

"Tüm bu olaylar bittikten sonra ne olacak?" Benim de yanıtını çok merak ettiğim bu soruyu bir de Aras'tan duymak merakımı iyice arttırmıştı.

"Bilmiyorum. Sanırım sen kendi yoluna, ben kendi yoluma..." Bunu söylemek içimi acıtmıştı. Neden olduğunu anlamadığım bir boşluk hissettim ve cümlemin devamını getiremedim.

"Mesela ileride evlendiğin adamla birlikte gezerken beni görürsen selam verir misin?"

Aras bakmadığı için bu soruyu ne tür bir yüz ifadesiyle sorduğunu göremiyordum. Şaka amaçlı mı yoksa ciddi ciddi mi sormuştu anlayamamıştım.

"Sanırım hemen oradan kaçardım ve beni görmemiş olman için dua etmeye başlardım... Sen ne yapardın?"

"İşimiz bittiğinde iki yabancı gibi olacağımız için seni görmezden gelirdim herhalde."

Bunu şaka amaçlı söylediğini anlamış olsam bile yine de beni görmezden gelmesi kalbimi kırardı. Bir gün onun yanında sığınmayı kendi yoluma devam ettiğimde onunla yabancı olmak istemiyordum. Bir an sessizlik oldu ve baktığımda Aras'ın gözleri kapalıydı.