The Promdi's Game #YourChoice2017

CHAPTER 6

CHAPTER 6

“Manang! Have you seen my laptop? I forgot kung where I place it kasi eh. ” Sigaw ng isang babae. Ito siguro ang sinasabi ni manang na isa sa anak ng amo naming.

Naikwento na sa akin ni manang na may apat anak ang amo namin. Nakalimutan ko lang yung pangalan. Ang dami kasi nila. Mahina pa naman ako mag saulo ng mga ganyan. Yan pa naman ang pinaka ayaw ko nung nag aral pa ako. pero kahit pa ganon. Matalino parin ako. kasi nakapasa ako. top two nalang ako kasi naaawa ako sa kaklase ko. dahil mabait ako pinag bigyan ko nalang sya maging top one.

“Manang! where are you ba? Help me naman to find my laptop. I need it na kasi. Now na!” halos naiinis na sabi ng babaeng nag salita. kahit naiinis na maganda parin sya.

“Wait lang Hannah. nasa kusina ako. May ginagawa pa ako. patulong ka nalang sa ibang katulong. ”

“Manang naman eh.” Nag tatampong sabi nya.

Nadapo ang tingin ng isang magandang babae sa kinalalagyan naming. Napatingin ako kay mildred. Naiba ang itsura nito parang nakainom ng isang kilong suka. Ang pangit ng itsura.

“Patay tayo dyan. Dito sya nakatingin sa atin. I handa mo na ang ilong mo panigurado mano-nosebleed tayo dito.” Bulong sakin ni mildred habang nagwawalis sya at ako naman ay pinupunasan at nagliligpit ng lamesa na kaninang pinag kainan nila maam at sir.

“You, nagwawalis . Come here nga! ” tawag kay mildred ni senyorita.

“O-oi c-clarise tawag ka ni senyorita.”kinakabahang Sabi nya sa akin.

“Sira! Nagliligpit ako dito sa lamesa. Sino ba sa atin ang nag wawalis?” tanong ko sa kanya. Tumingin sa sya likod at sa kaliwa at kanan nya. Wala syang ibang nakita bukod sa sarili nya. Napalunok sya.

“A-ako?”  tumango ako. Kinakabahang lumapit si mildred kay senyorita. halatang kinakabahan sya. kasi nanginginig ang kamay nito.

“Why are you nanginginig ba? stop it nga. Its not nakakaganda. duh! Don’t worry I don’t bit naman. by the way i call you kasi I want you help me to find my laptop. I forgot kasi kung saang place ko sya nailagay. ” mahinahong sabi ni senyosita kay mildred sa kasalukuyang nanginginig parin.

“Y-yes sir este m-maam hehe!” nag simula na silang mag hanap.

“You know what? We need to find na talaga my laptop. andun kasi naka save ang lahat ng important files ko. included my boyfriend’s pictures, our selfie in batangas… ” May sinasabi si senyorita kay mildred habang nag hahanap. ewan ko lang kung nakikinig ito. Hindi naman kasi nagsasalita si mildred eh.

“Yeah, yeah. Oryt, rak en rol. Hehe.” Sagot ni mildred.

Dapat pala ako nalang tinawag ni senyorito. Edi sana ako  yung kausap nya habang naghahanap. Magkakasundo kami ni senyorita kasi madaldal ako. hohoho! Hindi tulad ni mildred. Ang tahimik.

Bumalik na ulit ako sapag lilinis ko. pumunta ako ng kusina para ilagay sa lababo yung mga hugasin.

“Alam mo manang. nag tatampo ako kay senyorita.” Malungkot na sabi ko ka manang. Habang nililinis ang kusina.

“Bakit namang eneng?”kunot noong tanong ni manang.

“Eh kasi po. Bakit hindi ako tinawag ni senyorita Para mag hanap ng laptop nya. Kala nya siguro hindi ko sya maiintindihan kasi taga probisya ako. yan ang akala nya. Hindi nya kasi alam na sa probisya naming ako ang pinaka magaling sa English, ako nga yung kumakausap sa mga forenjer na tumatambay sa bundok para mag pikyur piktyur. Minsan nga sinasama pa nila ako para may transpartor sila.” Si namang nakatulala lang sakin na nakangiti. Hindi ko alam kung nakikinig ba ito si manang sa mga sinasabi ko. nakatulala lang.