HAYATIMDAKİ YAKIŞIKLI.

BÖLÜM 1

Aylar sonra alarm ile erken saatlerde uyanmıştım. Aslında benim  için yeni bir hayata adımdı o alarm ile birlikte başlayan sabah. İstediğim bir bölümü kazanmış olsaydım eğer benim için yeni ve güzel bir adım olabilirdi. Heyecanlı ama bir nebzede olsa buruk başlamıştım güne.

Herşeyi bir kenara bırakıp yoluma devam etmem gerekiyordu. İsteksiz ve uzun bir yol gibi görünüyor. Ama kim bile bilir belkide asıl güzel başlangıçlar istemeyerek başlanılan bir yoldan geçiyordur. Evet bunlarıda bir kenara bırakıp o günün heyecanıyla hazırlanmaya başlamalıydım yoksa geç kalabilirdim. İlk günden.

Ilık bir duş alıp uyku ağırlığını atmıştım üzerimden. Daha sonra kıyafetlerimi de seçip saçlarımın ıslak ve hafif haliyle ilgilenmeye başladım ve doğal haliyle salık bırakmaya karar verdim. Daha sonra makyajımı yapıp erkenden dışarıya çıktım.
Otobüsten bir durak erken inip okuluma yürümeye başladım. Bu sürede annem benden daha heyecanlı olduğunu kısa aralıklarla on aramayla belli etmişti.

Veee o an artık okulun giriş kapısındaydım. İçimin burukluğu o an kaybolmuştu heyecanımdan düşüncelerimi kontrol edemez hale gelmiştim. Bir sürü soru;
Acaba kimler girecek hayatıma?
Başarabilecek miyim?
Ailem gururlanacak mı?

Okulum harika bir görünüme sahipti. İstanbul Medipol Üniversitesi birçok kişinin hayali olabilirdi ama ben istemiyordum. Burda da burslu okuyordum zaten. Neyse sınıfların olduğu yere doğru ilerlemeye başladım. Herkes bir tuhaf bakıyordu herkes havalı degişikti belki de bana öyle gelmişti değişik bir ortamdı. Derse girdim başladı tanışma faslı oldu ve yanımda oturan kızın bana seslenmesiyle ona döndüm.

"Merhaba ben Büşra"
'Merhabe bende Eylül' diyebilmiştim.
Sohbet ettik oda benim gibi burslu okuyormuş ve Eskişehirden gelmiş. Çok sıcak kanlıydı çok sevimliydi. Kızıl saçlı uzun boylu ela gözlü biriydi Büşra. Günümüz derslerle ve her derste de tanışma ile geçmişti.
Biran önce eve gitme hayaliyle saate baktığımda az kaldığını gördügümde hocanın çıkabilirsiniz demesiyle biranda elimi çantama attım ve hızlı adımlarla  sınıftan çıkmak için yürümeye başladım. Büşranın' Eylül 'diye seslenmesiyle durdum.
"Eylül beklesene beraber gidelim" dedi. Aslında yalnız kalmak istiyordum ama onu kıramazdım.
'Tabi 'dedim ve yürümeye başladık.

Otobüsten inerken "Görüşürüz Büşra "dedim ve indim. Evimiz altı katlı bir apartmanın üçüncü katındaydı. Hemen anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım ve asansörün düğmesine bastım. Asansörün kapısının açılmasıyla irkildim.

Oda neydi asansörden inen çocuğa bakmaktan asansörü kaçırmıştım. Nasil havalı yakışıklı biriydi o öyle. Gözleri, inerken ki bana bakışı resmen hayallerimi kıskandıran bir erkekti. Boş daireye mi taşınmışlardı yoksa. Benim için aşka veya sevgiye yer yoktu hayatımda. Okul ev ailem yeterince işim vardı başımda. Kimseye güvenip kendimi açamazdım. Ben kimseyi sevemezdim kimsede beni istemezdi zaten. Güzel bir kızdım esmer, uzun boylu belkide her erkeğin beğenebileceği bir güzelliğim vardı ama ne yazık ki kimse sert ,kızgın, sinirli bir kızı hayatında istemezdi. Kim bilir belkide Hayatım renklenmeye ve canlanmaya başlıyordu....

Arkadaşlar desteğinizi bizden ve hikayemizden esirgemeyin lütfen biz iki arkadaş bu hikayeyi yazıyoruz her hafta bir veya iki bölüm yayınlamaya çalışacağız. Okuduğunuz ve destek verdiğiniz için teşekkürler..  Ulaşmak isteyenlere instagram:yaseminbas243 
Diğer bölümlerde görüşmek üzere.. :)