İlk ADIM

BÖLÜM 4

Sabah'a 04:00 da alarm kurup uyandım. Saat 10:00 da uçağım vardı. Yatakdan doğrulup odama bakındım. Ne çok anılarım vardı bu oda da. Acılarımı,sevincimi,mutluluğumu hep bu oda da yaşamıştım ve şimdi öylece 1 yıl boyunca çekip gidicekdim. Gözlerimin dolduğunu fark edince hemen kalkıp banyoya koşarak duş aldım. Yanıma herşeyi aldığıma emin oldukdan sonra boy aynasın'da kendime baktım. Değişiceğime söz vermiştim. Kendi benliğimde kaybolmamaya karar vermiştim bir kere. Kimsenin beni kırmasına,üzmesine,aşağılamasına izin vermiyeğim. Tam düşüncelere dalmak üzereyken ablam kapımı tıklatıp içeriye girdiğinde ani bir hareketle arkamı dönerek " çok korkuttun" diyerek baş parmağımı üst dişime götürüp hafifçe kaldırdım. Ablam esmer güzeliydi resmen. Ailemdeki herkes onun etrafında pervane olurlardı. Yere düştüğünde hepsi yanına koşup hastaneye götürmeye çalışırlardı ayrıca oldukça çok zeki bir insandı. Ablam tam ağzını açıcakken " sakın neden gitmeye karar verdiğimi sorucaksan sakına başlama çünkü hiç çekebilecek durumda değilim" diyerek yanağından makas aldım. Ablam bu hareketime çok sinir oludu ama bugün hiç bir şey söylemeden gözlerini devirerek "hayır! Tam tersine gitme kararı aldığına çok sevindim. Senin ne zaman tek başına bir yerlere gitmeni ve ingilizceni geliştirmen için yakın bir zamanda konuşmak için zaman kolluyordum." Dediğinde tamamen şaşırmıştım. Çünkü babamdan sonra ki destekcim olarak bir de ablam vardı. Ablam bu konuşmaya böyle devam ederse bana ne yapmam kınusunda ne yapmamam konusunda tavsiye vermeye devam ediceği daha kapıdan adımını atar atmaz belliydi. O yüzden " ıııı sen şimdi çıkıyorsun bende hazırlanıyorum" diyerek onu zorla odadan çıkardım. En sonunda rah bir şekilde Ohhh diyebilmiştim. Aşağı indiğimde annem sofrayı donatmış masaya ben inmeden kimsenin oturamıyacagını söyleyerek kimseye yer vermemiş. Tontişim benim ya! Anneme kocaman sarılırken "sen annelerin bir tanesisin" diyerek kocaman sarılıp yanaklarını sıkmıştım. Annemin yanaklarını sıkarken her zaman onu yemekden patlıyacak duruma gelmiş sevimli pandalara benzetirdim.
                               ***
Ablam beni Havalimanına bırakarak gitmişti. Artık bundan sonraki 1 yıl boyunca tek başımaydım. Bununla başa çıkabilirdim. Evet! Bunu yapabilirim. Etrafıma bakarak aklımdan ufacık bir çılgınlık sahnesi planlarken birden ellerimi havaya kaldırarak " BEKLE BENİ İNGİLTERE BEN GELİYORUMMM" Diye bapırarak etrafa gülücükler saçarken etraftakiler bana deli muamelesi yaparak uzaklaşmaya başlamışlardı. Nedense aklıma takmadan biletlerimi alarak uçağın yolunu tuttum. Artık hiçbir şeyi kafama takmıyacakdım. Hayatımı yaşıyacakdım.