- Κι όμως, κάτι θα υπάρχει. Δεν γίνεται έτσι απλά να τους τη βάρεσε μια μέρα και να αποφάσισαν να τον σκοτώσουν!
- Τι πάρε-δώσε μπορεί να είχε με εγκληματίες;
- Δεν ξέρω. Από την έρευνα που έχω κάνει μέχρι στιγμής, δεν φαίνεται να είχε εχθρούς.
- Μπορεί να χρώσταγε κάπου.
- Και να τον "φάγανε" οι τοκογλύφοι;
.......................
Ώρες-ώρες θαύμαζε το μυαλό αυτής της κοπέλας.
Νάταλυ Πόρτερ. Αν και προερχόταν από ισχυρή και πλούσια οικογένεια, κάθε άλλο παρα "το κοριτσάκι του μπαμπά" ήταν. Το αντίθετο μάλιστα – πρώτη στη νομική του Γέιλ, αυτοδημιούργητη, χωρίς καν να πατήσει στις πλάτες του πανίσχυρου Τζέιμς Πόρτερ.
Θυμόταν ακόμα τη μέρα που είχαν γνωριστεί – αυτή παρευρισκόταν ως δόκιμη σε μία δίκη και αυτός ήταν εκεί για να καλύψει το ρεπορτάζ για την εφημερίδα.
Την ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Κι όσο την γνώριζε, τόσο περισσότερο.
Την ονειροπόληση του, διέκοψε η ίδια η Νάταλυ :
- Εεε, τι σκέφτεσαι;
- Τίποτα, αφαιρέθηκα.
- Λοιπόν, εγώ φεύγω για το γραφείο. Θα τα πούμε το βράδυ.
