Η Σούζαν οδηγούσε το μαύρο Σεβρολέτ κατά μήκος της Σάουθγουεστ με κατεύθυνση το σπίτι της. Η ώρα ήταν δύο και μόλις είχε τελειώσει και το τελευταίο της ραντεβού.
Ο καιρός ήταν υπέροχος και σκεφτόταν να προτείνει στη κόρη της να πάνε κάπου μαζί για φαγητό. Ήθελε να νιώσει και πάλι τη ζεστασιά μιας συνάντησης μητέρας-κόρης, ένα συναίσθημα που της έλειπε μερικές φορές. Βλέπεις, η κορούλα της είχε μεγαλώσει πλέον. Δεν ήταν το μικρό κοριτσάκι που γέμιζε με την παρουσία του το σπίτι – είχε γίνει ολόκληρη γυναίκα.
Τη σκέψη της Σούζαν διέκοψε ο ήχος της κόρνας από μια νταλίκα που κινούνταν με υπερβολική ταχύτητα... καταπάνω της. Για μια στιγμή τα έχασε. Προσπάθησε να την αποφύγει αλλά ήταν πλέον αργά. Το Σεβρολέτ χτυπήθηκε με τόση δύναμη που εκτινάχθηκε στον αέρα και άρπαξε φωτιά.
Η Σούζαν, αιμόφυρτη στο οδόστρωμα, κατάφερε να δει έναν άντρα να κατεβαίνει από τη νταλίκα και να πλησιάζει προς το μέρος της. Όταν έφτασε αρκετά κοντά και κατάφερε να δει το πρόσωπο του, το αίμα της πάγωσε.
- Εσύ... ήταν η τελευταία λέξη που κατάφερε να ψελλίσει.
