It Might Be You (JhoBea)

Nightmare

JHO POV

Nagising ako kasi nakaramdam ako ng paggalaw sa tabi ko at di ko mawaring tunog.

Napaupo ako at napalingap ako sa paligid at sa orasan.

Nakita ko na 7:30 na pala ng umaga. Wala si Maddie sa kinahihigaan nya kagabi, siguro ay lumabas lang.

D-don't... Don't leave me... Please.

Paulit ulit na ganon lang ang naririnig ko mula kay bea pero habang sinasambit nya iyon ay panay ang pag-agos ng luha nya.

"Bea. Wake up. Bea!" sabi ko at niyugyog sya.

Bigla naman sya napadilat at ng makita nya ako ay agad nya akong niyakap ng napakahigpit at lalong lumakas ang pa-iyak nya.

"Jho..... *sob... Jhoo....." sabi nya sa bawat paghikbi nya at pilit ko naman syang patahanin.

"Ano bang nangrayi sayo?" tanong ko. At inilayo ko sya sa akin para makita ang mukha nya.

Nakita ko sya na parang bata na halos maghalohalo na ang pawis, luha at sipon nya. Para na tuloy syang batang lansangan. 😂😂

Hinantay ko muna sya makabawi ng lakas.

At nang makapagsalita ay seryoso lang ako na nakinig sa kanya pero kumuha muna ko ang tissue na nasa tabi ng bed ko at pinahid ang mga butil ng pawis sa buong mukha nya.

"N-nanaghinip ako...." panimula nya at medyo hirap parin sya sa paghinga kasi kakagaling nya lang sa sobrang pag-iyak.

"Then?..." tanong ko pero busy parin sa pag-alis ng sipon nya sa ilong.
Pinigil ko ang pagtawa kahit kanina ko pa talaga gustong tumawa ng sobra. Hahahaha. Baka kasi mapikon sya. ✌😘

Knowing my Isabel. Minsan may topak yan 😂😂

"Napagaghinipan ko na.... Na...... namatay ka daw.. Dahil... di mo na kinaya." kung kanina ay gusto kong matawa ay biglang nawala ang saya na nararamdaman ko.

I don't know how to react on this...

Kasi totoo naman.

Any time pwede na akong kunin ni Lord...

Walang kasiguraduhan kahit na nakikitaan na ako ng tyansa na gumaling.

Hanggat may leukemia ako ay hindi ako pwedeng magpakampante.

"Ssshhh.... Tahan na.... Nandito lang ako." sabi ko para kumalma na sya.

Niyakap nya ulit ako ng napakahigpit at bilis at niyakap ko rin sya pabalik.

Sa kabila ng mga sinabi ko sa kanya ay pasimple nalang akong napangiti ng mapait kasabay ng pagpatak ng luha sa mga mata ko.

Sa mga nakita ko sa kanya ngayong umaga ay hindi ko na kinaya.

Yung pag-iyak nya ng sobra dahil sa panaghinip nya...

Kung paano nya ako yakapin ng sobra nung nakita nya ako...

Hindi ko na alam ang gagawin ko...

Hindi ko alam kung kakayanin ko ba kapag nakita ko sya na nakayakap ng mahigpit sa bangkay ko at lumuluha.

Ayokong makita syang nasasaktan kasi mas nasasaktan ako.

Ganon ko sya kamahal kahit mismong tadhana at kapalaran pa ang maglayo sa aming dalawa.

"Mahal na mahal kita Bea. Pero hindi ko maipapangako ang pananatili ko dito... sa tabi mo..... Kasi hindi ko kontrolado ang lahat. Buy I can make sure of one thing." at hinawakan ko ang magkabilaan nyang kamay tsaka tumingin sa mga mata nya.