Ceren'den;
Bu çocuk beni öpüyordu. Dudağımdan mı? Hayır bir dakika dudağımın alt tarafından öpüyordu. Halâ şoktan çıkamaya çalışıyordum.
Kendimi bir an önce toparlayıp Berk'i ittim. Tam tokat yedirecektim ama birisi benden önce davrandı ve tam suratının ortasına bir yumruk yedirdi. Ben sinirliydim. Bir de Anıl denen çocuk karışıyordu benim yapacağim işe. Bir dakika bu neden benim meselelerime ne zamandan beri karışıyordu?
Berk ve Anıl bir birlerine sert bir şekilde vuruyordu. Onları hiç kimse ayırmaya çalışmıyor, daha beter kavga etmeleri için kışkırtıyorlardı. Dayanamadım bağırarak araya daldım.
"Yeter...!"dememle karın bölgeme hızlı ve sert bir şekilde yumruk yemem bir oldu. Çok acıyordu, nefes alamıyordum. Derin derin nefes almaya çalışıyordum ama çok canım yanıyordu. Birden dayanamayıp yere yığılıp kaldım. Dişlerimi sıkmaya başlamıştım, acıdan gözlerimden yaş geliyordu.
"Ceren! Duyuyor musun beni?"dedi birisi,senini tam kestiremiyordum kalabalığın arasında. Gözlerimi yavaşça araladım karşımda Gizem Hoca vardı. Herkese bağırıyordu ama ne dediğini canımın acısından duyamıyordum.
Bir insanın canı bu kadar mı çok yanardı. Eğer aşk acısı bundan fazlaysa yok ben sipariş vermiyorum.
Gizem Hoca ve İrem başımda durmuşlar beni sakinleştirmeye çalışıyorlardı. Ama nedense bu pek ikna edici olmuyordu. Biraz direnmeye çalışarak,
"Ho-hocam. Ca-canım çok yanıyor."dedim.zor konuşuyordum acıdan.
"Ceren kızım konuşupta kendini yorma."
"Ne- nefes alamıyorum."dedim. Ve gözlerimi kapattım.
***
Her yer sessiz ve sakindi sanki hiç kimse yok gibiydi. Sadece birkaç kişinin nefes alışı verişini hissediyordum. Gözlerimi yavaşça araladım bir süre bana bakan insanlara baktım etrafimı çevrelemişlerdi.. Gözlerimdeki bulanıklığı gidermeye çalışarak açıp kapattım ve sonunda görüntü artık tamamen netti.
başucumda annem,babam,öğretmenim ve abim vardı. annem saçımı okşayarak,
"Kızım nasılsın? Kendini nasıl hissediyorsun?" hala saçımı okşamaya devam ediyordu. Kendimi oturma pozisyonuna getirmeye çalışıyordum ama hafiften karın bölgeme bir ağrı saplandı. Ağzımdan bir "Ah!" sesi çıktı. Annem telaşlansa da babam biraz sakinleştirdi. Gizem Hoca ayağa kalkıp kapıya yöneldi ardından da annem,
"Her şey için teşekkür ederiz."
"Önemli değil. Ceren sen de her kavganın ortasına atlama tamam mı? bak sonra sen zarar görüyorsun. Hadi tekrar geçmiş olsun," bu lafları söylerken bana bakıyordu. hayır anlamıyorum bu hocalar dost mu düşman mı, belli değil ki...
Annem bana döndü ve ters ters bakıyordu. Yine ne yapmıştım da böyle bakıyordu bu kadın. Babama döndüm o da bana bakıyordu,
"Babacığım İrem yanıma gelebilir mi? Onunla bir şeyler konuşmak istiyorum,"elimi tutu ve bana"Doktor gelecek şimdi. Sonra konuşursunuz."
Babamla konuşurken doktor girdi odaya, "küçük hanım nasıl?"
" Biraz daha iyiyim. Sadece karnım ağrıyor."dedim yüzüne bakarak. Orta yaşlarda, saçları henüz beyazlamaya başlamış, tatlı ve şirin bir adamdı.
"O kadar da olsun artık.Küçük hanım," ondan ayırdığım gözlerimi tekrar ona çevirdim.
"kendini fazla zorlama kaburganın bir tanesinde çatlak var. ucuz atlatmışsın. Seni taburcu edebiliriz artık. sana verdiğim ilaçlarını kullanmayı da unutma. Geçmiş olsun," deyip odadan çıktı. Babam aşağıya işlemleri halletmek için gitmişti. Abim de tekerlekli sandalye getirdi ve beni dikkatli bir şekilde oturttu. İrem ise kapıdan bizi izliyordu. Abim beni asansör ile aşağıya indirdi, ne inişti ama...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Grup Sakar
HumorHayatım boyunca bu çocuklar yüzünden bu kadar rezil rüsva olmamıştım. Hayatıma girdiklerinden beri başımdan ne bela eksik oluyor, ne de bir olay eksik oluyordu. Onlar manyak ve bir o kadar da salaklardı. Çünkü onlar benim arkadaşlarımdı. *** "Ceren...
