De man achter de tafel was oud. Op de tafel en er omheen stonden dozen vol met boeken. Geïnteresseerd ging ik in een van de dozen kijken. De boeken waren oud en versleten, maar eentje niet. Het boekje had een rode, leren kaft. In de binnenkant, op de eerste bladzijde, stond er iets geschreven; de geschreven stem. Ik was geïntrigeerd door het vreemde boekje en kocht het van de oude man.
Thuis gooide ik het boekje in mijn kast en vergat het.
Drie maanden later vond ik het weer. Ik was boos op mezelf dat ik het was vergeten te lezen, dus nestelde ik me in bed en begon te lezen.
Het boek ging over een meisje dat niet kon praten of horen. Ze ontmoette een jongen, die volgens zijn vrienden te veel praatte. De eerste keer dat ze ontmoetten, praatte de jongen honderduit. Het meisje kon hem echter niet horen. Doordat ze vrijwel niet kon praten, kon ze hem ook niet vertellen dat ze doof was. De jongen gaf haar zijn adres en ging weg. Een week later kreeg de jongen van het meisje een brief, waarin ze hem vertelde over het feit dat ze doofstom was. De jongen en het meisje zagen elkaar nooit, maar schreven elkaar elke week een brief.
Daarna stopte het verhaal. Zomaar. In het niets. Geïrriteerd zocht ik naar de schrijver van het verhaal, maar er stond geen naam. Nergens. Ik gooide het boekje in de hoek, maar rende er weer snel naartoe. Ik had besloten de schrijver te zoeken en te vragen hoe het verhaal zou eindigen. In het boekje stond 1 plaats. Het café Nimmerzoet. Daar ontmoetten de twee hoofdpersonen elkaar. Toevallig wist ik dat dat café in deze stad was, dus had ik hoop. Ik zou de schrijver vinden. Deze week nog.
Op naar café Nimmerzoet
JE LEEST
Achter het Papier
Short StoryACHTER HET PAPIER Het boek was niet afgemaakt. Er stond geen schrijver op, dus ging ik op zoek naar het persoon achter de woorden, het verhaal achter het papier.
