Ik pakte mijn notitieboekje en bladerde door mijn verhaal ideeën. Nog nooit was ik aan één ervan begonnen. Ik was te onzeker ervoor. Met een zucht las ik een van de ideeën nog eens door. Ik moest eigenlijk echt eens gaan schrijven. Misschien werd ik ooit net zo goed als de schrijver van de geschreven stem.
De jongen die ik een tijdje terug was tegengekomen, kwam aanlopen. Vlug klapte ik mijn notitieboekje dicht. Zodra de jongen mij zag, kwam hij naar me toe en plofte aan de andere kant van de tafel neer. 'Het spijt me, hij kan niet komen. Ik kan je wel zijn nummer geven, dan kunnen jullie appen', zei hij. Ik knikte en pakte mijn telefoon, maar ontdekte dat ik hem was vergeten. 'Shit, ik ben mijn telefoon vergeten, ik schrijf het wel even op', zei ik, en sloeg mijn notitieboekje weer open. De jongen pakte een pen en schreef het nummer voor me in het boekjes. Vervolgens liep hij weg. Ik sloeg het notitieboekje dicht en bedacht me dat ik niet eens de naam van de jongen wist. Misschien dat ik me een of andere pedo zou gaan appen. Ik schudde mijn hoofd, dit zou dan wel een hele slechte truc zijn.
Ik pakte mijn fiets en ging naar huis. Vanavond zou ik de schrijver gaan appen. Het was me gelukt.
JE LEEST
Achter het Papier
Short StoryACHTER HET PAPIER Het boek was niet afgemaakt. Er stond geen schrijver op, dus ging ik op zoek naar het persoon achter de woorden, het verhaal achter het papier.
