Angels tears

angels tears chapter 9

CHAPTER 9:

“tingnan mo ng naman,napaka-perfect tingnan..”bulong ni yuri na nasa likod lamang ni akio,lalo pang tumindi ang selos na nararamdaman ni akio na labis namang kinagustuhan ni yuri.

“oh akio,saan ka galing?”masiglang pagtatanong ni tarou,hindi naman sya pinansin ni akio kaya nagpersenta na lang sa pagsagot si yuri.

“ako na lang ang sasagot—“

“hindi ikaw ang tinatanong..”biglang sabat ni miho

“nagsalita ang kinakausap..inaanno ba kita miho,pinahiya mo na lang ako bigla,basta mo na lang ako pagsasalitaan ng ganyan..”nagsimula ng umiyak si yuri,bagay na ipinagsawalang bahala ni miho.

“naku may pag-iyak pa talaga..arte..”sabi ni miho

                Tumayo si akio sa kinauupuan nya..

“say sorry..”mahina pero madiing pagkakasabi ni akio

“why should i?she’s just pretending—“

“thats enough!youre the one whose pretending here to be googd,but look..you made her cry..”

“pero akio,hindi mo sya kilala..”

“at ganun ka din,i laso thought i knew you.the real you but maybe im wrong..and thats over—“

“akio please tama na,ok lang ako..hayaan na natin yun,ayokong masira ang friendship nyong dalawa ng dahil lang skin..”pag-awat ni yuri.

“no yuri,miho is already so mean to you,and i hate those kind of persons..siguro nga nagkamali ako,ewan ko,kausapin mo yan tarou..”sabi ni akio at lumabs lang uli ng classroom,kasunod si yuri na napapangiti,miho was right.she’s just pretending  at plano nya talagang magpaawa at magalit si akio kay miho

                Nabigla si miho sa mga salitang binitiwan ni akio, maging si tarou ay di rin makapaniwala na magsasalita ng ganun ang bestfriend nya,nagsimulang tumangis ang mga luha ni mihho,its been a long while since they’ve known each other so well and made a strong bond,then just all of a sudden,without a reason..it was gone..para syang pinunnit ng mga salitang sinabi sa kanya nang taong labis nyang minamahal.

“ok ka lang ba?”tanong ni yuri dahil kinakapos ng hininga si akio

“oo,ok lang ako”sagot ni akio

“salamat sa pagtatanggol sakin kanina huh..”nakangiting pagpapasalamat ni yuri

“w-wala yun”ilag na pagsagot ni akio dahil ang totoo hindi nya akalaing makakapagsalilta sya ng ganun kay miho ,hindi nya maisip kung saaan nya hinugot ang galit nyang yun,pero isa lang ang sigurado nya,labis nyang nasaktan si miho.

“saan ka pupunta?”tanong ni tarou,tumayo si miho at kinuha ang bag nya..

“uuwi na ako,may nalimutan ako sa bahay eh..”nakangiting pagharap ni miho na pinipigil ang kanyang pag-iyak

“ok ka lang ba?”nag-aalalang tanong ni tarou

“oo naman,dont worry,im fine,.besides maybe akio was right.”nakatungong sabi ni miho habang humahakbang palayo

“he didnt mean it..”sabi ni tarou

“and even if he does,its ok..sige salamat”sabi ni miho at lumabas na ng classroom

“miho”pag-aalala ni ni tarou sa kaibigan,alam nyang labis na nasasaktan si miho at wala man lang syang nagawa para i-comfort ang kaibigan nya.

                Paglabas ni miho ng gate...