Angels tears

angels tears:chapter 5

CHAPTER 5

“akio uuwi na ako”sabi ni miho na inaantay na magshut-down ang computer.

“ihahatid na kita.”wika ni akio na para bang sabik na maihatid si miho pauwi

Ngumiti naman si miho..

“hindi na,masyado nang gabi,kaya ko na ang sarili ko..isa pa malayo yung samin..”

“nag-aalala lang naman ako sayo,kumain ka na muna..”pag-aalok ni akio,gusto niyang magtagal pa si miho kasama sya dahil sa ganoong paraan lamang sya sumasaya..

“naku,salamat na lang,nag-aalala na sakin si callen for sure..”sabi ni miho at kinuha ang mga gamit nya.

“hmmm...sige na nga,ingat ka ha?”sabi ni akio habang sinusundan ng tingin ang paglabas ni miho

                Napatigil si miho bago buksan ang pinto..

“oh bakit?”pagtataka ni akio

“pahingi na nga ng ulam..nakakasawa na yung niluluto ni callen,pare-pareho na lang ang lasa.”nahihiyang pagsasabi ni miho.

“andun sa kusina,kumuha ka na ng para sa inyo ni callen..”napapatawa na lamang si akio sa mga ginagawa ni miho.

“andito na ko..”masayang pagbubukas ni miho ng pinto

                Nakatingin ng seryoso si callen

“alam mo ba kung anong oras na?”madiin na tanong ni callen

“7p.m..tara na callen,kain na tayo..may dala akong ulam galing kay akio..”hindi pinansin ni miho ang seryosong si callen at nilampasan lang ito.

“palagi na lang ba tayong ganito?sabi ni callen

                Natigilan si miho habang nakatalikod kay callen

“palagi ka na lang bang uuwi ng gabi?na pag-uuwi mo dito sa bahay,parang wala lang,walang nag-aalala?ganoon na lang ba palagi?”sabi ni callen

“callen ginagawa ko lang ang misyon ko!”madiin na pagdepensa ni mihohabang nakatalikod kay callen.

“miho ako din!pareho lang tayo..naiintindihan ko kung nakikibagay ka bilang tao,pero kalabisan na ang ginagawa mo!”galit na pagkakasabi ni callen

Humarap si miho

“kalabisan bang makisama?magsaya?sabihin mo callen,kalabisan bay un ha?!”

“bilang tao hindi...pero anghel ka miho at hindi ka isang tao..”

“alam ko!anghel ako kaya kaya ko ang sarili ko,bakit ba masyado kang nag-aalala sakin callen huh?”naiinis na tanong ni miho.

“dahil...dahil—“ hindi maituloy ni callen ang pagsagot,guto nyang sabihin na mahal nya si miho,but he know taht the situation wont be better

“ano sagutin mo ko!”

“—dahil mahal kita!kaya nag-aalala ako sayo!kaya ganito na lang ako mag-alaga sayo,kaya ganito na lang ang proteksyong binibigay ko,dahil matagal na akong may pagtingin sayo,dahil mahal kita..”hindi na napigilan pa ni callen ang sinisilaknbo ng puso nya,theres nothing wrong when you confessed,but make sure that they’ll understand..i know right?

                Sandaling natigilan si miho at tumingin sa mga mata ng matalik nyang kaibigan,and as she looked...she saw na sincere talaga si callen sa mga sinasabi nito.hindi nya alam ang sasabihin kaya dali-dali syang tumakbo papunta sa kanyang kuwarto.

“miho...”sambit ni callen na sinundan ng tingin ang pag-alis ng dalaga..

“im sorry callen,i cant love you back.si akio lang ang mahal ko..”pag-iyak ni miho sa likod ng pinto.alam nyang mali ang pag-ibig sa isang tao,pero wala naman syang magawa.hindi nya mapigilan ang damdamin nya kahit alam nyang walang patutunguhan ito.hindi man sya mahalin ni akio,kahit paano may masasaya syang alaala kasama ito...

“bakit malungkot ka dyan?”tanong ni yuri

                Inangat ni tarou ang nakatungo nyang ulo at napabuntong hininga.

“ikaw pala yuri,wala to”sagot ni tarou

“hindi mo maisip kung pano ipapaalam kay himiko ang nararamdaman mo,tama ba?”

                Nabigla si tarou at napatingin kay yuri,napamangha sya dahil parang nababasa ni yuri ang nasa isip nya.

“bakit di mo sabihin?”tanong ni yuri

“paano?eh lagging si akio ang bukambibig nya..”sagot ni tarou

                Napatawa si yuri

“ganun ba?anong masam dun?”

“obvious naman na yun ang gusto nya.”

“sigurado ka ba?”

Napaisip naman si tarou sa tanong ni yuri sakanya

“hindi..pero kasi—“

“kasi ano?ikaw tarou,si miho din naman ang bukambibig mo lagi sakanya di ba?bakit mo ginagawa yun?”

“gusto kong magselos sya..”sagot  ni tarou

“bakit?kayo ba?”taas-kilay na pagtatanong ni yuri,in fairness barado si tarou dun dahil hindi nga naman sila,kaya paano nya masasabing apektado si himiko.

“eh bakit naiinis sya pag sinasabi ko yun?”

“ay manhid pala to eh”bulong ni yuri patalikod kay tarou

“anong ibig mong sabihin?”

“wala pero anong malay mo,ginagawa nya rin lang yung ginagawa mo sakanya..”wika ni yuri at iniwan si tarou.

“himiko nakita mo ba si miho?”nakangiting tanong ni akio kay himiko na nakikipagkuwentuhan kay callen.napatungo si callen

“bakit?may problema ba?”nag-aalalang tanong ni akio

“kaninang umaga pa sya umalis eh,hindi yata sya papasok..”si himiko na ang sumagot.

“bakit?may sakit ba sya?”

“wala,pero kaninang umaga pa sya nawawala at hindi sya Makita ni callen.”

Agad na lumabas si akio at hinabol naman sya ni himiko

“akio san ka pupunta?”pasigaw na tanong ni himiko

“hahanapin ko si miho”sagot ni akio na hindi na nilingon si himiko

“haay,pag-ibig nga naman..”buntong hininga ni himiko pabalik kay callen.

“mali ba ang ginawa ko?”tanong ni callen

“ginawa mo?bakit,ano bang nangyari?”nagtatakang pagtatanong ni himiko

Humugot ng isang malalim na buntong hininga si callen

“sinabi ko kay  miho kagabi yung tunay kong nararamdaman para sa kanya..”

“h-ha?!”pagkabigla ni himiko...