In dit boek komen mijn ervaring aan het licht.
Ik ga ook advies geven over hoe je je zelf kan beschermen tegen boze geesten.
Als iemand vragen heeft, stuur bij een prive bericht zodat ik je echt kan helpen.
Anderhalf jaar geleden, ben ik begonnen met werken bij het Raamwerk in Noordwijkerhout. Dit is een woonplaats/stichting voor geestelijk gehandicapten mensen.
Het terrein waar dit gevestigd is, is vroeger in 1914 een psychiatrisch ziekenhuis geweest, waar ze testen deden op de ''zieke'' mensen. Veel van deze mensen zijn gestorven tijdens de testen. Meestal maakte de artsen de schedel open om hersen onderzoek uit te voeren, terwijl de clienten nog leefden. Natuurlijk overleefde veel mensen dit niet.
De meeste van deze mensen, zijn daar dan ook blijven rond zweven.
In het begin had ik daar nog niet zo veel last van. Toen ik mijn ''gaves'' meer openstelde, durfde ik niet meer in het donker over het terrein te lopen, omdat ik voelde en zag dat er allemaal geesten mij aanstaarde en iets wilde duidelijk maken.
Ik heb er in het begin niets meer gedaan. tot ik een oude vriend, mijn medium vriend, na een jaar weer sprak. We spraken toevallig in Noordwijkerhout af, ik stelde voor om eens een kijkje te nemen.
We liepen met zijn tweeen over het terrein, bij klaarlichte dag.
Er kwamen afschuwelijke beelden naar boven. Er hingen mensen in bomen, die daar zelfmoord hebben gepleegd. Er liepen mensen die ledematen misten, delen van gezichten waren weg. Dit waren de mensen waar de testen op gedaan waren.
Ik heb samen met die vriend, een stuk of 10 mensen naar het licht kunnen brengen, maar omdat ze in hun leven een verstandelijke beperking hebben gehad, zijn ze heel erg bang. en kunnen daarom ook lastig geholpen worden.
Toen wij verder het terrein op liepen, kwam er in mij op, dat er achteraan het terrein een oud pesthuis stond. Ik heb hier samen met hem naar toe gelopen.
De naam spreekt voor zich, het pest huis is een huis waar vroeger mensen met de pest heen gingen om te sterven. Dit gebeurde in uitermate slechte onstandigheden. In die tijd hoorde je mensen huilen en jammeren.
De mensen werden via ondergrondse tunnels naar het pesthuis gebracht, hierdoor zie je boven de grond niet veel overleden mensen zweven. Maar als ik goed luisterde, hoorde ik de ziekenhuis bedden onder de grond in de tunnels rond rijden.
Naarmate ik dichterbij het pesthuis kwam, hoe meer rare gevoelens ik kreeg. Het werd kouder, killer en enger. Rond het pesthuis hangt altijd een soort negatieve energie. Gelukkig is het pesthuis afgezet en mogen er geen mensen naar binnen, maar de verhalen gaan dat binnen in het pesthuis er tekeningen op de muren staan van de mensen die daar gestorven zijn.
Als ik bij het pesthuis sta en mijn goed concentreer op de geluiden, hoor een aantal vrouwen jammeren en huilen om hun kinderen die in hun armen gestorven zijn.
Het is een naar gehoor. Als ik probeer beelden uit die tijd terug te halen, zijn de verschikkelijk. Overal in het huis liggen lijken, deze worden bijna niet weggehaald omdat het te gevaarlijk is voor de artsen om deze mensen weg te halen.
Kortom het pest huis is absoluut geen fijne plek.
Maar er is nog 1 plek op het hele terrein, waarvan nog steeds het kippenvel op mijn armen ontstaat.
De oude water bunker. Ik zal eerst een stukje geschiedenis vertellen over die vriend van mij.
Die vriend van mij is vroeger een duitse officier in de tweede wereld oorlog geweest. Hij heeft samen met een duitser over de gebieden in het westen van holland geregeerd. Waaronder dus het Bavo terrein.
Achter diep in de bossen is dus ook een oude begraafplaats vanuit de oorlog.
Dus om terug te komen op de bunker.
Ik liep samen met die vriend naar de bunker, ik vertelde hem onderweg, dat ik altijd daar een vrouw in een lange zwarte jurk zag staan. (een soort woman in black figuur, zie foto bovenaan.)
Toen we bij de bunker aankwamen zag ik haar al staan. Ik voelde haar woede toen ze Max (die vriend) zag. Ze kwam boos naar ons toe. Ik heb haar afgeweerd met een schild, zodat ze niets kon doen.
Toen we vlak bij de bunker kwamen, zag Max dat niet alleen zij bij de bunker was.
Er zaten 5 kleine kinderen in de bunker, dit waren de kinderen van de ''woman in black''.
De kinderen en de moeder zijn in de 2e wereld oorlog door Hans Albin Rauter vermoord. Max in zijn vorige leven handlanger van Hans geweest. Hierdoor zag de ''woman in black'' hem voor Hans aan.
De kinderen waren doodsbang voor Max, Max heeft de kinderen in zijn vorige leven dus in de bunker opgeborgen. Daarom zijn ze hier blijven hangen.
Ik was de enige die de kinderen naar het licht mocht brengen.
Ik heb 1 voor 1 contact met de kinderen gelegt, voorzichtig kwamen ze naar buiten. Ik ben samen met de kinderen in het zonlicht gaan staan en heb ze verteld dat ze naar het meest lichte punt moesten gaan en dat alles goed zou komen.
Toen de kinderen weg waren, was de moeder aan de beurt. Dit was een totaal ander verhaal. Door alle haat en verdriet is de moeder een zeer zwarte entiteit geworden. Dit zijn 1 van de lastigste entiteiten om naar het licht te sturen.
Dit is ook niet gelukt, omdat ze zeer hard is gaan tegen stribbelen.
Ik heb haar niet naar het licht kunnen krijgen, ze was hier te boos en negatief voor.
Een aantal weken laten ben ik 's avonds (tegen de schemer aan) samen met mijn vader terug naar het terrein gegaan om foto's te maken.
Om geesten vast te leggen op camera, moet je altijd de flits aanzetten, zo krijg je dus betere schaduwen en zo dus personen.
Ik ben rondjes over het terrein gaan lopen en ben overal waar ik kippenvel kreeg foto's gaan maken. Dit was met resultaat. Mijn vader heeft ook 1 foto gemaakt, waar dus de moeder van de kinderen op stond (ze stond naast een boom). Ik heb zelf ook een aantal foto's gemaakt.
Hierop waren duidelijk Orbs op te zien.
Orbs zijn energie ballen, dit zijn de energieën van overleden mensen. Meestal worden ze verward met waterdruppels. Als je inzoemt op de Orb zie je duidelijk verschil. In het midden van Orb zie je een soort kern en dit geeft een soort paars blauw achtige gloed. Bij regendruppels zie je dit niet.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Hierboven zie je de orbs. (Als je mij niet gelooft, zoek maar op internet :). )
Nadat ik een aantal foto's had gemaakt, riep ik 'Laat je maar zien als je durft.' Nadat ik dit geroepen had, kwamen er meerdere geesten en orbs op de foto.
Maar omdat er zo veel mensen op de bavo zijn gestorven kwamen ze met zijn alle naar mij toe. Ik heb mijn vader geroepen en we zijn vol gas naar huis gereden.
Ik ga in het volgende stuk vertellen, hoe je energieën kan leren zien en voelen.
