Chapter 1
Villa Landian
"Walang makakahadlang sa pusong naglalandian"
Nalaman na nila na si Maricel at Lynette ay iisa.
As always, nakangiti nanaman si Lynette. Sa wakas ay nakamtan niya na ang pagmamahal at pagaaruga na matagal niya ng nais makamtan.
Ngiti, yan lang ang sinasagot niya sa mga katanungang ibinabato sa kanya ng kanyang mga kapatid. Minsan nga nagtataka na ang mga kapatid nito sa kanya.
"Baliw daw ba ang ate nila?"
"o epekto lang ng pagkakalaglag sa hangdanan?"
(Sa bagay maganda yung pagkakalaglag niya don ah nakangiti pa rin siya)
Si Isagani naman nasa tunay niya ng ama. Oo nasa Villa sila. Gaya ni Amparo, binuhos din ni Robert ang lahat ng pagmamahal niya para sa binata. Binili din ni Robert ng mga bagong damit, sapatos, gadgets, at ano ano pa si Isagani.
Natuwa naman si Isagani sa new phone na binili sa kanya ng tunay niyang ama kung dati ay naka cherry mobile lang siya, aba ngayon lume-level up naka star mobile na siya. Bwahahaha. Dejokelang, samsung na! Dahil may wifi sa villa, nagdownload si Isagani ng maraming applications sa cellphone niya isa na rito ang twitter.
(Hndi ko na idedetalye pa. Patay na si Lynette sa part na to. Ayoko ng banggitin ang name nya sa susunod. Whahahaha)
Ilang buwan na ang nakakaraan mula nung nagpaalam si Ly-nate sa storya binalikan ni isagani ang farm na lagi nilang pinupuntahan ni Lynnete.
Sa sobrang lungkot niya ay sumigaw siya ng sobrang lakas (yung parang sa TF yung silang dlawa ni toyang ganda) at doon na tumulo ang luha sa mga mata nito.
Isang malakas na sigaw ang narinig ng dalagang nagpipicture picture lang sa farm kaya pumunta siya dun sa lugar kung saan niya narinig yun at ayon nga may nakita siyang binatang gwapo pero bakit umiiyak?
"Here!" sabi ng dalaga sabay abot ng panyong hawak hawak.
Kinuha naman ni Isagani ang panyo at nagpasalamat sa magandang dilag na nakatayo sa harap niya.
"bakit ka ba umiiyak?" tanong ng dalaga.
Walang sagot ang binata sa tanong ng dalaga.
"by the way i'm Julie." sabay abot ng kamay sa binata.
"ako si Isagani. Pero sabi ng totoo kong tatay Elmo Moses daw dapat ang ipapangalan niya sakin kung sa kanya lang ako lumaki." sagot ng binata.
"ah siguro may family problem ka noh? Naku! Maaayos din yan. Lahat ng problema may solusyon." sabi ng dalaga at napangiti naman ang binata sa sinabi ng dalaga.
"Halika dun tayo!" turo ng dalaga at agad na hinila si Isagani.
"teka gabi na! Saan ba tayo pupun--?" at agad na naputol ang sasabihin ng binata dahil sa nakita.
"wow ang ganda" sabi ni isagani.
"dito ako pmupunta pag malungkot ako. ayang mga alitaptap na yan ang nagiging ilaw ko kapag magulong magulo ang isip ko." sinabi ito ni Julie at biglang umupo sa damuhan.
Sinundan na lang ni Isagani si Julie umupo siya sa tabi nito.
"Isagani. Wala na akong masasabi pa eh! Hug na lang kita" habang nakaupo ay binigyan ni Julie ng mahigpit na yakap ang binata at agad ding kumawala ang dalaga.
Tumingin lang si Isagani sa maamong mukha ng dalaga at nagpasalamat ito.
Tinignan ni Isagani ang maamong mata ng dalaga pababa sa matatangos nitong ilong hanggang makarating ito sa kissable lips ng dalaga.
Unti unting lumalapit ang mga mukha nila sa isa't isa. Lapit. Palapit ng palapit. Hanggang sa magkadikit na ang mga ilong nila.
"Isaganiiiiiiii" si Lumeng
"naku si nanay" sabi ni Isagani.
"pasensiya ka na ah! kaylangan ko ng umuwi. maraming salamat sayo Julie! napasaya mo ako." si Isagani.
"You're welcome" si Julie
xoxoxoxoxooxoxoxoxoxoxoxooxoxox
Salamat sa lahat ng nagbasa , sa lahat ng mga pumuri at nakitawa AHAHAHA,
Paki Add narin sa inyong Read List, at paki Vote narin salamat Adiks
@TeamFAMFAM on Twitter :)
