YENİ OKUL YENİ HAYAT

İZMİR

Multi: Nehir ve kıyafetleri😍😍😍

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

   Sabah alarmın o iğrenç sesiyle uyandım. Bugün İzmir'e gidecektim. Hatta uçağım üç saat sonra kalkacak. O yüzden hiç oyalanmadan hemen banyoya girdim. Ilık bir duş aldıktan sonra saçlarımı kuruttum. Sonra dolabımın önüne geçip bir süre kıyafet seçtim. Daha sonra seçtiğim kıyafetleri,yani; dar kot pantolonumu, beyaz tşörtümü ve kırmızı kareli gömleğimi üzerime giydim. Tşörtüm çok sade olduğu için uzun bir kolye taktım. Ardından saçlarımın rengiyle uyumlu olan olmazsa olmazım bordoya yakın koyu kırmızı renkli rujumu sürdüm ve hafif bir eye-leiner çektim. Hafif nemli saçlarımı da serbest bıraktığımda tam anlamıyla hazırdım...

   O an saatin kaç olduğunu merak ettim. Masanın üzerindeki telefonuma uzanıp saate baktım. Daha iki saatim vardı. Telefonumu yatağa koyup biraz düşünmeye başladım. Acaba yeni okulum nasıl bir yerdi? Kolay alışabilecek miydim? Yeni arkadaşlarım olur muydu?...". Ben böyle düşünürken telefonumun bildirim sesiyle irkildim. Beril mesaj atmış.

Gönderen: NEHİR GÖZLÜM(Beril)
"Kanka. Ben galiba yetişemeyeceğim!"

Ne oldu ki şimdi? Hem İzmir'e gitmeden önce onu son kez görmem lazım...
Hemen ellerimi klavyede gezindirdim.

Gönderilen: NEHİR GÖZLÜM
"Ne oldu? Neden? Niçin?"

Gönderen: NEHİR GÖZLÜM
"Telefonumun şarjı bitmiş. Bu yüzden alarm çalmamış. Daha yeni şarja taktım. :("

Gönderilen: NEHİR GÖZLÜM
"Ne yani şimdi seninle vedalaşamadan mı gideceğim?"

Gönderen: NEHİR GÖZLÜM
"Kanka öyle deme ya. Yetişmeye çalışacağım. Hemen havalimanına geçerim artık."

Gönderilen :NEHİR GÖZLÜM
"Peki, tamam. Acele et!"

Gönderen: NEHİR GÖZLÜM
"Tamam 😚"

 

   Ayy şu an içime bir hüzün çöktü. Kardeşime veda etmeden gitmek istemiyordum. Neyse... Zaten biraz daha oyalanırsam gidemeyecektim. Son bir buçuk saat kalmıştı uçağın kalkmasına. Hemen ayakkabılarımı giyip aşağıya annemlerin yanına indim. Annem yine marifetlerini konuşturmuş, enfes bir sofra hazırlamıştı. Evimizde hizmetlilerin olmasına rağmen annem yemekleri hep kendisi yapardı. Galiba yemek yapmayı çok seviyor...

   Onları daha fazla bekletmeden "günaydın" diyerek sofraya oturdum. Annem ve babam da sıcacık gülümsemeleriyle bana "günaydın" dediler. Ardından kahvaltı yapmaya başladık.

   Kahvaltımızı yaptıktan sonra babam "Hadi oyalanmadan çıkalım" dedi. Annem onaylayıcı mırıltılar çıkarırken ben de ayağa kalktım ve deri ceketimi giydim. O sırada evde çalışan korumalardan birisi bavulumu merdivenden indiriyordu. Beni görünce başıyla selam verdi. Ben de hafif bir tebessümle ona karşılık verdim. Ardından kapıyı açıp bahçeye çıktım. Bir iki adım attım ve eve doğru döndüm. Son bir kez evimize baktım ve arabaya doğru ilerledim. Korumalardan birisi arabanın arka kapısını açtığında hiç beklemeden arabaya bindim ve annemleri beklemeye başladım. Yaklaşık bir dakika sonra babam sürücü koltuğuna, annem ise yanına oturdu ve havalimanına yolculuğumuz başladı...

   Şu an arabada acayip bir sessizlik var. Aslında onlar da üzülüyorlar. Ama bana belli etmemeye çalışıyorlar. Babam benim bunu hakettiğimi söylemişti. Hatta o okulu yazmamın sebebini öğrendiğinde de bayağı bir kızmıştı bana.