κεφαλαιο 10

804 79 3
                                    

Vote & Comment💗

Ολα ειναι μαυρα αλλα εξησου γαληνια. Δεν ακουγεται τιποτα παρα μονο ενα μηχανιμα. Αυτο το μηχανιμα που ακουγεται μου δεινει την αισθηση οτι καπιου η ζωη εξαρτατε απο αυτο, οτι ο ηχος αυτος, καθε τουτουτ που ακουγεται ειναι ενας χτυπος της καρδιας του, ενα δευτερολεπτο απο την ζωη του.

Τι νιωθω αυτη την στιγμη; Κενο. Αυτο νιωθω ενας απολυτως τιποτα. Ισως αυτο ειναι η λητρωση μου μετα απο οσα περασα. Ισως αυτο να χρειαζομαι αυτη την στιγμη, ενα απολυτο κενο. Να μην νιωθω, να μην αισθανομαι ισως ειναι καλυτερα ετσι ναι.

Μια φιγουρα αρχιζει να εμφανιζεται μεσα στο σκοταδι. Δεν ξερω ποιος ειναι, δεν μπορω να αναγνωρισω αυτη την φιγουρα. Οταν πλησιαζει ακομα λιγο, βλεπω μια γυναιμα ντυμενη με ενα βασιλικο φορεμα σε αποχρωση του κοκκινου αλλα και του μαυρου. Τα χαρακτηριστηκα της ειναι ομορφα και γαληνια και διχνουν μια δυνατη γυναικα. Τα μαλλια της ειναι πολυ μακρια, φτανουν μεχρι τους αγγονες της. Και εχουν χρωμα ξανθο.

"Μην το αφησεις να σε κυριευση, παλευσε, παλευσε για την ζωη σου. Βρες την δυναμη που ειναι βαθια μεσα σου. Και οταν ξυπνησεις, θα εισαι ετοιμη να αντιμετοπισεις τα παντα." Λεει αυτη η γυναικα που δεν ξερω ποια ειναι αλλα μιλαει τοσο ηρεμα, που ειμαι σιγουρη οτι εχω ξανα ακουσει αυτη την ηρεμη φωνη ξανα.

"Μοναχα πιες αυτο. Και ολα θα γινουν καλα. Θα βρεις τις δυναμεις σου και δεν θα ξανα κυνδινευσεις απο βρικολακα." Ξανα λεει και αφηνει διπλα μου ενα ποτηρι.

"Ποια εισ- " Δεν προλαβαινω να ολοκληρωσω τι θελω να πω και η γυναικα που μου μιλουσε εχει εξαγανιστει.

Κοιταω το ποτηρι που μου εδωσε και ξανα σκεφτομαι τα λογια της "μοναχα πιες το και θα βρεις της δυναμεις σου." Δεν χρειαζεται να μου πει κατι αλλο μιας και θα βρω τις δυναμεις μου αν το πιω.

Περνω το ποτηρι και το ακουμπαω στα χειλει μου. Ειναι ενα κοκκινο υγρο. Πινω λιγο και ειναι χαλια η γευση. Μυριζει σαν αιμα. Αλλα δεν με νοιαζει, το πινω ολο και ακουμπαω το ποτηρι κατω.

Νιωθω παραξενα. Νιωθω οτι κατι που ειχα κρυμμενο μεσα μου εχει βγει εξω και προσπαθει να με καταβαλει. Αλλα νιωθω καλυτερα απο πριν, πολυ καλυτερα.

Καταφερνω να ανοιξω τα ματια μου και σιγα σιγα το μαυρο που εβλεπα εφευγε.

Παρολο που καταφερα να ανοιξω τα ματια μου ολα ειναι θολα. Ακουω φωνες να φωναζουν οτι ξυπνησα και χτυπηματα στην πορτα.

My biggest fear is sleeping Donde viven las historias. Descúbrelo ahora