Sınırımız Gökyüzü

Bölüm 4-Alkın'ı Kurtarma Operasyonu

İlerde bir kargaşa gördüm.Şapkamı kafama geçirdim,maskemi de yüzüme geçirdim.Beni böylece kimse göremeyecek ve tanımayacaktı.Alana doğru koşarak ilerledim.Alkın'ı yerde yatmış biçimde gördüğümde hemen Alkın'a doğru koşup onu oradan kurtarmak istedim.Alkın'ın yüzü gözü dağılmıştı.Sanırım hiçbirinde silah falan yoktu.Ama bu kesici bir alet olmadığını göstermezdi.Babamla birlikte benim merakım üzerine gittiğimiz box sayesinde tekniklerle hepsini yere sereceğimi az çok tahmin edebiliyordum.Adamların yanına yaklaşırken yanımda getirdiğim beyzbol sopasını bir tanesinin omzuna vurduktan sonra adamlara gelişigüzel dalmak zorunda kaldım.İlk olarak en güvendikleri adamlarını yere sermiş olmam gözlerini birazda olsun korkutmuştu sanırım.Görüntümden ince,cılız,güçsüz gibi görünsemde gücün aslında kuvvetle ve inançla geldiğine inananlardandım ve tabiki tekniksel.Bazıları yere serilmişken bazıları da ayağa kalkıp alandan kaçarken bende Alkın'ı kollarından çeke çeke arabasının yanına kadar götürdüm.Cebinden arabasının anahtarını alıp arabayı açtım.Alkın'ı arka koltuğa taşıdım.Bende sürücü koltuğuna geçtiğimde Alkın'ın telefonunu yan koltukta gördüm.Şifresi vardı.Hemen doğum tarihini denedim ama olmadı.Ne olabilir ne olabilir diye düşünürken aklıma hayatında kaybettiği en değerlisi olan Annesi geldi.Annesinin adını yazdığımda yine olmadı.Biraz düşündükten sonra annesinin doğum tarihini yazdım.Bu son şansımdı.Açılmıştı.Karşıma annesiyle fotoğrafı geldiğinde biraz daha anladım.Annesinin onun için ne kadar değerli olduğunu.Hemen rehbere girip Alkın'ın her zaman takıldığı Emre'ye mesaj attım "Emre ben Feat Bar'ın az ilerisinde arabamdayım.Hemen beni gelip alman lazım.Çabuk ol." yazıp gönderdim.Mesaj iletildikten sonra arabadan inmem gerektiğinin farkındaydım.Ona tekrar baktım.O gökyüzü gözlerinin açık olması için yapmayacağım şey yoktu.Arabadan indim ve ilerdeki ağacın arkasına geçip Emre'nin gelmesini bekledim.Çok geçmeden bir araba yanaştı Alkın'ın arabasına.Arabadan Emre indi.Hemen Alkın'ın arabasının kapısını açıp Alkın alarak kendi arabasına yerleştirdi.Sonrada hemen oradan uzaklaştı.Bende biraz yürüdükten sonra bir taksiye atlayıp eve geldim.Geldiğim gibi hemen yatağa bıraktım kendimi.Elimin aldığı darbeyle elim biraz şişmiş ve morarmıştı.Kalkıp elimi sargıyla sardım.Omzumun da ağrısı giderek azalıyordu.Bunları bırakıp onu düşündüm.Gökyüzümü.

Ne kadar acı çeksemde o iyiydi.Fazlasıyla darbe almış olsada en azından şimdi iyiydi.

Sabah okul yolundayken önümdeki kızlar dün geceden bahsediyordu ve tabiki Alkın'dan.

+Dün Alkın'ı sıkıştırmış Onur Ak'ın adamları.

-Ama biletini kesememiş tabiki prensimizin.Aslında babasına bir söylese biletini zor keserlerde.Babasına hiçbir şeyden bahsetmiyormuş.

+Ya şu maskeli kıza ne demeli?Alkın'ı o kurtarmış.Tam bir süper kahraman.Onur Ak'ın adamlarını fena benzetmiş.Borde ince,cılız bir şeymiş.Alkın'ı da kurtardıktan sonra arabaya yerleştirip ortadan kaybolmuş.Sonrası yok.Ne ilginç ama.Tam bir gizem.Acaba gizemli kızımızın kalbi Alkın Arıkan da mı?

-Tabiki gönlü onda.Yoksa o kadar adamın içine kız başına dalar mıydı?Cesaretli kızmış.Ve bence Alkın'ın çevresinden değil,o da tanımıyordur kesin.Çünkü çevresinde böyle cesaretli bir kız yok.

+Damla bunu duyunc ne yapacak acaba?Kıskançlıktan çatlayacak.

Gülümsedim.O sırada kızlarda bana ters ters baktılar.Bende hızlı hızlı yanlarından uzaklaşıp okula girdim.

Bugün okulda Alkın'dan başka kimse konuşulmuyordu.Aa tabiki birde şu gizemli kız.Nasıl bu kadar herkesin haberi olmuştu anlamıyorum.