Sınırımız Gökyüzü

Bölüm 6-Tesadüfler Serisi

Karşımda Alkın ve kardeşi duruyordu.Gözleri gözlerime değince bende o da ne oluyor dedik.Tam o sırada arkamdan Eymen geldi."Alya Abla kim geldi?"dedi Eymen uykulu gözlerle.O sırada aniden Alkın'ın kardeşi atladı söze"Biz geldik Eymen.Yalnız olduğunu öğrenince abimden beni buraya bırakmasını istedim.O da getirdi."
Eymen "Gelmene çok sevindim Açelya.Alya Abla bu benim hem kreşten arkadaşım hem de aile dostumuz.Açelya bu da benim komşum,çok sevdiğim Alya Ablam."deyip ikimizi birbiriyle tanıstırdı.
Açelya:Tanıştığıma çok sevindim.
Eymen "Hadi içeri girelim Açelya"dedikten sonra onlar içeri girdiler.Biz Alkın'la kapıdaydık hala."İçeri girebilirsin istersen."dedim sabırsızca,ama bunu ona belli etmemeye çalışarak.O ikilemde kalmış gibi bir beş saniye durduğu yerde duraksadı.Sonra"Ben hiç girmeyeyim en iyisi.2 saat sonra gelip alırım Açelyayı."dedi.Bende"Peki."demekle kaldım.Alkın merdivenlerden aşağıya inmeye başladı.Bende arkasından bakakaldım o anki şokla.O sırada Açelya"Abime mi tutuldun?Her kız neden ondan bu kadar etkileniyorki.O sadece benim."dedi.Ben tam cevap verecekken Eymen hemen atladı"Onun hoşlandığı biri var zaten.Alkın Abi geç kaldı Alya Abla için."dedikten sonra ikisini de odaya kadar kovaladım."Evet ne istersiniz?Ne yapayım size?"
Açelya ve Eymen aynı ağızdan"patlamış mısır"dedikten sonra bende doğru mutfağa yöneldim.
Odaya geldiğimde ikisi de beni bekliyordu.Patlamış mısırı ortaya koyup bir çizgi film açtım.Tabiki kağıtları da diğer koltuğun üstüne.Birlikte güle oynaya izledik.Çizgi film bittiğinde kapı çaldı.Saatime baktım.Tamamıyla dakikti.Gidip kapıyı açtım. Peşimde de Eymen ve Açelya.Alkın'ı tekrar görmek mükemmel bir histi.Bugünkü 3.görüşümdü.Bu bir Rekor🧡 Alkın beni görünce hemen söze girişti"Teşekkür Ederim ilgilendiğin için."dedikten sonra bende tebessüm etmekle yetindim cevap olarak.Ardından Açelya ve Eymen'e dönüp"Hadi gidelim Açelya'm.Görüşürüz Eymen."dedi.Açelya"Ya abi biraz daha dursaydım sadece çizgi film izleyebildik.Alya Abla'yı daha çok tanımak istiyordum."
Alkın"Bugünlük yeterli.Zaten habersiz geldik.Ani oldu onlar içinde.Gitsek iyi olur"dedi Açelya'ya bakarak.O sırada hemen atladım"Hayır tabiki.Yani bizim açımızdan sıkıntı yok.Hem Eymen'le çok eğlendik bizde.Açelya çok tatlı bir kızmış"dedim Alkın'a bakarak.O sırada Alkın gözlerini benim gözlerimin ta derinliklerine dikerek"Öyledir benim Açelya'm.Size İyi Geceler.Biz artık gidelim"dedikten sonra Eymen'in saçlarını karıştırarak asansörü beklemeye koyuldular.O sırada benimde saçlarımı karıştırmasını çocuk gibi çok istemiştim.Ama ne o benim bu isteğimden haberdardı,ne de ben bu isteğimden haberdar olmasını istiyordum.
Açelya"Görüşürüz Alya Abla.Arada bizi okula ziyarete gel.Eymen HoşçaKal."
Gülümseyerek büyük bir tebessüm ettim Açelya'ya.
Sabah önce Eymen'i okula bıraktım daha sonra da yürüyerek okula vardım.Eymen'i bıraktığımda ne Açelya'yı ne de Alkın'ı gördüm.
Okula girerken Alkın ve arkadaşları bahçedeki masada oturmuş konuşuyorlardı.İpek beni görünce hemen seslendi.Bende gülümseyerek okula yürümeye devam ettim.Öğleden önceki dersler bitmişti.Öğle arasında çantamdan çıkardığım mektubu bir daha okumak istedim Alkın'a vermeden önce.
   Alkın,
Belki de benden artık sıkıldın.Ama emin ol benim senden sıkılma ihtimalim yok.Belki de bu kağıtlardan biri bile eline ulaşamadan yok oluyor,ya da sen hiç yoklarmış gibi davranıp çöpe atıyorsun.Ama yinede bunları sana yazmaya devam edeceğim.Bugün senin hakkında gözlerinden bir şey öğrendim.İnsanı çok iyi anladığını.Sevdiklerini dinlerken onları gerçekten dinliyorsun.Onlar bunu fark edemiyor olabilir.Ama ben fark ediyorum.Gözlerin dudaklarından dökülen sözcüklerden daha anlamlı sözcükler fısıldıyor dünyaya.Sanki bir şeyler anlatmak istiyorsun ama beceremiyorsun gibi.Tıpkı Anne'ni ne kadar çok özlediğini anlatamadığın gibi.
Bulutlar sadece havayla alakalı değildir Alkın.Bulutlar sevdiğinizle birlikte onları birtakım eşyalara benzetin diye de vardır.Sen kalbe benzetirsin o kalbe benzer,uçağa benzetirsin uçak olur,gülen bir yüze benzetirsin gülen bir yüz olur.Aslında benzetmek istediklerin belkide hayatta en çok görmek istediklerindir.Hiç düşündün mü?
Ben düşündüm.Ve bütün bulutları senin yüz ifadelerine veya hareketlerine benzettiğimi fark ettim.Kısaca Bulutlar artık sen olmustun benim için.Tüm ezberlediğim SEN olmuşlardı.
Okuduktan sonra polarımın cebine koydum mektubumu.Camdan Alkın'ların tarafına baktım.Hepsi bahçedeydi.Hemen gidip mektubu koyabilirdim.Bende öyle yaptım.Alkınların sınıfına doğru giderken Akınla karşılastım.Akın"Beni görmeye mi geliyordun Sakar Kız"dedi.Bende hemen ellerimi polarımın cebine sokup"Bu Sakar Kız takma isminden kurtulduğumuzu sanıyordum.Sınıfları karıştırdım ne yapayım.Sonra görüsürüz"dedikten sonra dönüp gidecekken Alkınla çarpıştık.O an elim daha bir sıktı kağıdı.Buruşmasına ramak kalmıştı mektubumun.Alkın"Akın sakar olduğundan bahsediyordu da bu kadar beklemiyordum.Telefonun düştü ama sen bunun farkında bile değilsin."dediği an yan tarafıma baktım.Cidden düşmüstü.Akın hemen telefonumu alıp"Oo duvar kağıdına hayran kaldım.Bunu nerede çektin?"diye sordu.Hemen elinden telefonu aldım fotoğrafı Alkın'a göstermeden."Nerede olduğunu hatırlamıyorum.Bulutlar hoşuma gitmişti sadece."dedim.Akın"Demekki uçakla seyahat etmeyi seviyorsun.Bak öğrendiğim iyi oldu "Tam o sırada Emre yanımıza varmış ve "Bende diyorum seni nereden hatırlayacağım.Aynı Uçaktaydık.Alkın da vardı.Sen diger taraftaydın.Seni hatırlıyorum"dedi ve ben büyük bir suç işleyipte annesine yakalanan çocuk gibi susup kalakaldım okulun ortasında.