Sınırımız Gökyüzü

Bölüm 7-Senin de Yalnızlığın Gözlerinde

Hepsi bana bakarken ne diyeceğimi bilemedim.Alkın hiç beklemeden çekip gitti.Arkasından da Emre tabi.
Akın yanıma gelip;
Korkma Sakar'ım benim ya.Karşılaşmış olabilrsiniz.Emre sadece nereden çıkardığını hatırlamasına sevindi.Merak etme güvendesin 😄
Akın'a gülümseyip sınıfa doğru ilerledim.
Dersleri güzel bir şekilde dinlemiş olsam da aralarda aklımda hep o vardı.Mektubu koyamamıştım.Acaba fark edecek miydi?Neden bugün mektup yok diye düşünecek miydi? Gibi düşüncelerle cebelleşirken sınıf boşalmış,herkes gitmişti.Eşyalarımı toparlayıp polarımı askıdan aldım.Çantamı sıradan alıp arkama taktıktan sonra sınıftan çıkmaya yöneldim.Tam o sırada Emre sınıfın önündeydi.Emre:Sakar Kız yani Alya.Bugün yanlış anlama sakın.Kaç zamandır aklımda.Seni bir yerde gördüğüm çıkaramıyordum.Aklıma gelince rahatladım.Alkın öyle dinlemeden gitti ama onun kafası başka şeye bozuk.Takma yani.Normalde gelip açıklama yapmazdım ama Akın çok ısrar etti.Bu arada bizimkilerle bir yerde oturacağız gelmek istersen gel.Ben oraya geçiyorum.
Yok ben gelmeyeyim.Teşekkür Ederim.Eve geçmem gerekiyor.Bakmak üzere olduğum bir çocuk var da 😁 Size iyi eğlenceler.
Eve vardığımda Eymen gelmiş güvenliğin orada beni bekliyordu.Onu alıp eve çıktık.Yemeğimizi yedikten sonra Eymen'in ödevleri halletmeye koyulduk.
Ödevlerde bittikten sonra biraz parka gitmek istedi.Birlikte parka gitmek için yola koyulduk.Birlikte kaydık,salıncağa bindik,tahteravalliye bindik.Öyle eğleniyorduk ki uzun süredir böyle gülümsememiştim.
Bir anda Eymen diye bir bağırış duydum.Kafamı kaldırdığım an Açelya'yı gördüm.Yanında da Akın.
Akın:Yok artık.Sakar kız her yerde sen varsın.
Açelya:Sakar Kız mı?
Akın:Evet.Düşerken yakaladık da.Neyse.Bu arkadaşın Eymen mi?
Eymen:Evet ben Eymen.Açelya'nın sınıftan çok yakın arkadaşı.Siz kimsiniz?
Akın:Ben Açelya'nın Akın abisi.Ona göre yani 😁
Dedikten sonra Eymenle birbirlerine bakışları çok komikti.Eymen ve Açelya parka geçtikten sonra bizde bankta oturalım dedik.
Akın:Sakar kız buralarda oturduğunu bilmiyordum.Ama doğru ya karşılaştıgımz kafe yakın.Evin de buralarda tabi.
Alya:Evet yakın.
Akın:Geçen gün bakacağım dediğin çocuk da Eymen tabi.
Alya:Evet.Eymen 🧡 Senin de Açelyayla bu kadar yakın olduğunuzu tahmin etmezdim.
Akın:Açelya hepimizle yakındır.Hepimizin kız kardeşi gibidir.Ya sen bilmiyorsundur.Alkın'ın kız kardeşi Açelya.
Alya:Biliyorum.Geçen gün karşılaştık.O sırada öğrendim.
Akın:Alkın ile konuştun mu?dediğinde ne desem bilemedim.Tam o sırada Eymen ve Açelya geldi.
Açelya:Evet Akın Abi konuştular.Alya Abla abimi görünce kalakaldı tabi.Ilk başta o da diğer kızlar gibi hoşlandı falan sandım ama öyle değilmiş.Meğer Alya Abla'nın
Cümlesini tamamlayamadan Eymen girdi araya
-Bu aramızda sır Açelya.Kimseye söylememelisin.Alya Abla kendi söylemek istediģinde söyler.
Açelya:Evet.Özür Dilerim Alya Abla.Bu bizim 3'müzün arasında sır.
Akın:Bu sır olan da neymiş öyle?
Alya:Sır olduğuna göre söylememize gerek yok😁
Akın gülümsedi ve çocuklar oyunlarına devam ettiler.Onlar oynarken bizde baya sohbet ettik.Çok kafa çocuktu Akın.Erkek kardeşimin olmasını çok istemiştim.Ama olmadı.Ama olsa Akın gibi olurdu heralde 😄
Artık gitme vakti gelmişti.
Açelya:Eymen bir daha ki sefere sen gel bize.Abim bir süre izin vermeyebilir dışarı çıkmama.Senin için zor izin aldım.
Eymen:Annemler gelsin öyle gelebilirim.Alya Ablayı her yere sürüklemek istemiyorum.Neyse okulda görüşürüz yarın.Görüşürüz Akın Abi.
Akın:Görüşürüz Eymen.
Açelya:Görüşürüz Alya Abla.Seni ve Eymen'i bize de bekliyorum.Iyi Akşamlar.
Eymen uyumuştu masal okurken.Ben odaya geçip elime kalem alıp yazmaya başladım.
Alkın,
Her gün seninle alakalı yeni şeyler öğreniyorum.Bugün de dostlarınla Aileni yakın tuttuğunu öğrendim.Bu tam senlik hareket.Sevdiklerini iç içe yaşatmak.
Alkın,Gökyüzü neden bu kadar berrak?Neden bende sana Gökyüzü gibi berrak olup her şeyi anlatamıyorum.Sanırım cesaretim yok..
Bundan önce ki mektubumu çantana koyamadım.Fırsatım olmadı.Sanırım o sana ulaşamayacak.O da bende kalsın o halde.Ben saklarım onu🧡
HoşçaKal Gökyüzü'm.HoşçaKal...
Eymen'i kreşe bıraktıktan sonra okula geçtim.Sınıftan bahçeyi izlerken gözüm onu aradı ama bulamadı.Akınların yanında yoktu.Basket sahasında da gözükmüyordu.Belki sınftadır diye düşünürken dalmışım sınıfın dolduğunu anlamadım.Ders birazdan başlayacaktı.
Bugün öğle arasında onu göremesem de kızlar konuşurken duymuştum okuldaydı.Bu fırsatı değerlendirip mektubu çantasına koymuştum.1 hafta böyle geçti.Eymen'in annesi ve babası gelmişlerdi.Yine yalnızlığıma geri dönmüştüm.
Cuma akşamı okul çıkışında Akın'ı gördüm ve bana seslendi.
Akın:Sakar.Bugün Eymenle bize gelinsene.Yani Alkınlara.
O an bir öksúrme tuttu.Hayatım boyunca sürecek sandım.
Akın:Yavaş kızım ya.Sanki mezarlığa gidelim dedik.Dün akşam Açelya tutturdu.İşte sen söyle.Söylersin gelir falan diye.Biliyorum Eymen'in ailesi burada da Alkın'ların babası burada değil.Onlar gelmezler.Zaten Alkın konuştu annesiyle Eymen'in.O alacaktı Eymen'i ama Açelya seninde gelmeni çok istiyor.O yüzden ben alırım dedim Alkın'a.Hadi gel sende.
Ne diyeceğimi bilemedim.Ne kadar çok gitmek istesem de sanki gidersem yanlış bir şey yapacakmışım gibime geliyordu.Ve Alkın..O ne derdi gelmeme?
Akın:Hadi ya ne düşündün bu kadar.Tamam hadi gidip Eymen'i de alalım gidelim.
Eymen'i de alıp Alkınlara doğru yola çıktık.O heyecanım sanırım hep aynı kalacaktı.Onu ilk gördüğümde ki heyecanım🧡
Eve varmıştık.Eymen zile basmaya çalışırken Akın zile basıp Eymen'e dil uzattı.Onların bu haline gülerken kapı açıldı.Kapıyı açan Açelya'ydı.
Açelya:HoşGeldiniz.Alya abla gelmişsin.Çok sevindim deyip hemen sarılmak için bana uzandı.Biz sarılırken Eymen'in üzücü bakışlarına maruz kaldım.
Eymen:Bende buradayım Açelya.
Açelya:Seni her gün görüyorum Eymen.Hem sen benim en yakın arkadaşımsın.Bu gibi şeylerden alınma derken ki tatlılıkları çok güzeldi ikisinin de.
Hep birlikte gülerken içerden bir ses geldi: - Açelya neden kapıya sen koşuyorsun beni bekleseydin ya.
Sesinden tanımıştım Damla'nın sesiydi bu.
Damla:Siz mi geldiniz?Aa Alya da mı geldi?Haberim yoktu geleceğinden.
Açelya:Hadi içeri girelim dedikten sonra bir kolunda ben bir kolunda Eymen içeri girdik.Bizi bırakmıyordu.Arkadan Akın'ın pabucumuz dama atıldı sözlerini duymama rağmen hiçbir şey diyemedim.Çünkü Açelya bizi çekiştire çekiştire sanırım bahçeye çıkartıyordu.Bahçeye çıktığımızda tayfa oradaydı.Hepsi oturmuş ellerinde bilgisayar arada sohbet ediyorlardı.Sanırım birlikte ödev yapıyorlardı.Boşta bir bilgisayar vardı.Alkın'ın olmalıydı.
Akın:Başladınız mı bensiz dedikten sonra Ipek hemen lafa atladı : -Başladık tabi.Sanki ödev de bir şey yapacaksın Akın.Hoşgeldin Alya.Geleceğini bilmiyorduk.
Evet bende bilmiyordum deyip Akın'a baktım
Akın:Açelya Başkan'ın emri.
Damla:Açelya mı ne alaka?
Hemen atıldım;
Açelya benim bir komşumun oğluyla yani Eymenle aynı kreşte.Çok yakınlarmış oradan tanışma vesile oldu dedim.Alkın'ı hiç katmadım.Belki bahsetmem onun hoşuna gitmezdi. O sırada Alkın bahçeye girdi.Akın geldiniz mi?
Akın:Geldik abicim dediği an Alkın'ın gözler bana kaydı.Bir an kalakaldı gibi oldu ama kendini toparladı ve Hoşgeldin dedi.
Akın:Alya işi Açelya Başkan'ın emri.Benlik bir durum değil.
Alkın:Anladım zaten deyip yerine geçti.
Onlar masa da ödev yaparlarken biz de Eymen ve Açelya ile içeri girip mutfakta bir şeyler hazırlamaya koyulduk birlikte kek yaptık.Limonatamızı hazırladık.Daha sonra Açelya'nın odasına gittik.Biraz oyun oynadıktan sonra kekimizden ve limonatımızdan almak üzere mutfağa geri döndük.Geri döndüğümüzde limonatamızı koyduğumuz sürahi bitmiş bir şekilde masa da duruyordu.Açelya hemen bağırarak abisinin yanına koştu.
Açelya:Abi ya siz mi içtiniz bizim limonatamızı.
Alkın:Sizin?
Açelya:Biz birlikte hazırlamıştık Alya Abla ve Eymenle birlikte.
Damla:Kusura bakma canım ya.Ben dolapta görünce doldurdum getirdim öyle.
Açelya of deyip kollarını iç içe bağladı.
Akın:Yalnız çok güzeldi Açelya dedikten sonra ellerini çok beğenmiş gibi bir ileri bir geri salladı.
Açelya:Neyse biz yine yaparız.Kekimizi yeriz bizde.Size yok ama abi.
Alkın:Açelya'm bak tatlım.Damla ablan fark edememiş.Etmiş olsak içmezdik ki.Hemen dışardan söyleyeyim size ne istersiniz?
Açelya:Ben Alya Abla ile yaptığımız limonatayı istiyordum.Başka içecek istemiyorum.
Alkın:Ama diyecekken söze girdim :
-Tatlım biz yine yaparız.Hem bu sefer siz daha çok şey yaparsınız.Bakalım òğrenmiş misiniz?
Damla sessizce bir şey söyledi ama tam duyamadım.Yüzünü ekşitmiş bir şekilde konuştuğundandı heralde duyamamam.
Limonatamızı tekrar yapmak için mutfaktayken içeri Alkın girdi.Ya da bizi izliyordu bilmiyorum.İşimiz bitmişti.
Alkın:Açelya'm bitirmişsiniz bak.Bu tamamen sizin.İstediğiniz kadar için ama soğuk olmasın tamam.
Açelya:Tamam abi.Zaten Alya Abla ona dikkat ediyor dedikten sonra Eymenle birlikte mutfaktan koşarak uzaklaştılar.
Alkınla birlikte mutfakta tek başımızaydık.Bana doğru geldi ve
-Teşekkür Ederim.Uzun süredir kimseye böyle takılmamıştı.Seni sevdi.
Bende onu sevdim dedim gülümseyerek.
O sırada çocuklar mutfağa gelmiş oturup kek yemeye başlamışlardı onları izlerken bir an dalmışım sanırım.Alkın'ın sesiyle irkildim
Alkın:Seni ilk defa böyle gülerken gördüm.Çocukları cidden seviyorsun.
Açelya ve Eymen'i seviyorum diyelim 😅
Alkın:Bu gözlerinden okunuyor.
Tıpkı senin de yalnızlığının gözlerinden okunması gibi mi?dedim ve bir anda kafama dank etti.Ben ne demiştim öyle.