*Matteo* Biedna Luna. Ta szmata Simon robi jej krzywdę. Gdyby nie chłopaki już dawno bym tam wszedł i go pobił... nie... zabiłbym go. - Wchodzimy - Nie. - Co ?Matteo... - WBIJAMY
Zastalismy straszny widok. Luna, posiniaczona, nieprzytomna, bezbronna. Trzymal ją ten pierd***ony gitarzysta.
- ha ha ha ha ha ha. Umrzeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!! - Nie Simon zostaw ją. Proszę. - Nie masz o co prosić pajacu. Zabije ją a potem Ciebie.
Przyłożył jej do szyi scyzoryk.
Boże Bożenko czy Ty to widzisz?😰
- Nie. To twoja przyjaciółka. Jest dla Ciebie jak siostra. Nie rób jej tego. -Ale po co prosisz? Zostawiłeś ją. Nie kochasz jej to czemu zależy ci na jej życiu. Nikt jej nie potrzebuje.
*Luna* Byłam w ciemnym pomieszczeniu. Stał tam Matteo i Simon. Ale nie Matteo i Simon których znałam. Byli rozmazani, jakby za mgłą. Oboje mieli otwarte ramiona. Jakby chcieli mnie przytulic. Mogłam iść tylko do jednego z nich. Zrozumiałam że Simon to śmierć a Matteo to życie. Na początku chciałam iść do Simona. CZEMU? Bo przy życiu nikt mnie nie trzyma gdy nagle usłyszałam:
- Tak. Zostawiłem ją. I to był mój największy błąd. Kocham ją nad życie. Jej uśmiech umie rozweselic mnie w najgorszy dzień. W jejoczymogęwpatrywacsięgodzinami. Dla mnie jest jak światełko w ciemnym tunelu. Dla mnie jest jak ksieżyc w ponurą noc. Dla mnie jest jak słońcedlaziemi. Dla mnie jest WSZYSTKIM.
Po krótkiejprzerwie powracam. Teraz powinno byc regularnie. Sweetfocia
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
