[Jessica] Oppa!!!သတိရလာၿပီးလား
Jessicaမွာ မ်က္ရည္စန္းလန္းျဖင့္ ေန႔မနား ညမနား Donghaeနားမွ မခြာေပ။ေခါင္းကြဲသည့္အျပင္ လက္ပါက်ိဳးေနေသာ Donghaeအား ျမင္ရသည္မွာ အျပစ္မကင္းဟု ခံစားေနရေလသည္။
[Donghae] sica...
[Jessica] အင္း Oppa ေျပာ ဘာလိုအပ္လို႔လဲ
[Donghae] ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ
Jessica မွာ Donghae လက္ကေလးအား ဆုပ္ကိုင္ရင္း
[Jessica] ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး
[Donghae] ေတာ္ေသးတာေပါ့ Sica ရယ္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ထိန္းထားေသာမ်က္ရည္စမ်ား Jessica မ်က္ဝန္းမွ စီးက်လာေလသည္။
[Jessica] oppa!!!!
[Donghae] မငိုနဲ႔ တိတ္ေတာ့ Oppa လဲေနေကာင္းေနၿပီ ျပန္အနားယူလိုက္ဦး
[Jessica] ေစာင့္မဲ့ သူလဲမရွိဘူး မျဖစ္ပါဘူး ညီမပဲေနမယ္
[Donghae] sica ရယ္ ျပန္ပါ ကိုယ္ေနတတ္ပါတယ္ အေဖအေမမရွိတည္းကဒီလိုပဲေနလာတာ ၾကာၿပီ မနက္မွလာေပါ့ ေနာ္လိမၼာတယ္
DONGHAE လည္း ပင္ပန္းေနေသာ Jessica အား ေခ်ာေမာ့ကာ ျပန္လႊတ္လိုက္ေလသည္။
Donghae's POV
ကၽြန္ေတာ္ ညာလက္က က်ိဳးေနေတာ့ အစားအေသာက္ စားရတာအဆင္မေျပေပမဲ့ မ်က္ကြင္းေတြညိဳမဲေနေသာ Jessica အား ကၽြန္ေတာ္ မၾကည့္ရက္ေပ။ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ မွန္ေပမဲ့ ဖုန္းေခၚသူcaller ကိုလဲ အျပစ္မကင္းဟု ခံစားမိသည္။သူသာ မေခၚလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္လည္း sica ကို ခုလို လုပ္စရာမရွိသလို ေလွကားေပၚမွ ျပဳတ္က်မည့္ အျဖစ္လည္း ရွိမည္မဟုတ္။ကၽြန္ေတာ္ ခုလိုေျပာေနသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္နာက်င္၍မဟုတ္ Sica သာ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားမည္ဆိုေသာ အေတြးေၾကာင့္ပင္။ထိုစဥ္ ႐ုတ္တရပ္ ဖုန္းဝင္လာေလသည္။ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လက္ျဖင့္ ဖုန္းအား သတိႀကီးစြာ ထား၍ကိုင္ေနရသည္။အေတာ္ပင္ဒုကၡမ်ားေလသည္ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေသာ caller name ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ အျပံဳး မရပ္ေပ။
[Unknown] Oppa!!!ဒီေန႔တေနလံုးဘာလို႔ ဖုန္းမေခၚတာလဲ
[Donghae] ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ Oppa ခုေဆးရံု ေရာက္ေနတာ ေလွကားေပၚက ျပဳတ္က်လို႔
