Είχε ξεχάσει πόσο χρόνο έπρεπε να διαθέσει κανείς όταν είχε
καλεσμένους. Εκείνος ποτέ δεν προσκαλούσε περισσότερα από
ένα ή δύο άτομα ταυτόχρονα, και πάλι είχε τη βοήθεια μιας οικια-
κής βοηθού και ενός τραπεζικού λογαριασμού που του επέτρεπε
να βγάζει έξω για φαγητό τους προσκεκλημένους του.
Την καημένη την Τζουλιάν. Ο Γκάμπριελ θυμήθηκε την εποχή
που ήταν εκείνος φοιτητής στο Χάρβαρντ: πώς οι διακοπές δεν
ήταν ποτέ αληθινές διακοπές, μια και πάντα έπρεπε κάτι να με-
λετήσει, να προχωρήσει στις ξένες γλώσσες και να προετοιμαστεί
για τις επικείμενες εξετάσεις. Χαιρόταν που είχε ολοκληρώσει τις
σπουδές του. Δε θα αντάλλασσε για τίποτα στον κόσμο τη θέση
του με αυτή της Τζούλια. Ειδικά αφού αντιμετώπισε την πίεση του
διδακτορικού προγράμματος με το ποτό, την κοκαΐνη και την Π…
Ο Γκάμπριελ σκόνταψε καθώς η μύτη του παπουτσιού του βρή-
κε στο πεζοδρόμιο και παραλίγο να έπεφτε. Κατάφερε όμως να
ανακτήσει γρήγορα την ισορροπία του και ξαναβρήκε τον ρυθμό
του, πιέζοντας τον εαυτό του να συγκεντρωθεί σε αυτό που έκανε.
Δεν του άρεσε να σκέφτεται τα χρόνια του στο Χάρβαρντ.
Αφότου μετακόμισε πάλι στο Κέιμπριτζ, είχε βιώσει τόσο έντονα
φλας μπακ σχετικά με τα ναρκωτικά, ώστε θα ορκιζόταν ότι μπο-
ρούσε ακόμα και να αισθάνεται την κοκαΐνη να μπαίνει στα ρου-
θούνια του. Μπορεί να οδηγούσε σε κάποιο δρόμο ή να έμπαινε
σε κάποιο κτίριο του πανεπιστημίου και να ένιωθε μια λαχτάρα
για κοκαΐνη τόσο μεγάλη που του προκαλούσε πόνο.
Μέχρι στιγμής, με τη βοήθεια του Θεού, είχε αντισταθεί.
Οπωσδήποτε, οι εβδομαδιαίες συναντήσεις του με τους Ανώνυ-
μους Ναρκομανείς τον είχαν βοηθήσει, όπως εξάλλου και οι μη-
νιαίες συναντήσεις με τον ψυχοθεραπευτή του. Και φυσικά υπήρ-
χε και η Τζουλιάν.
Ο Γκάμπριελ μπορεί να ανακάλυψε την ανώτατη δύναμη στην
Ασίζη την προηγούμενη χρονιά, ωστόσο η Τζουλιάν ήταν ο φύ-
λακας άγγελός του. Τον αγαπούσε, τον ενέπνεε, έκανε το σπίτι
του αληθινό σπιτικό. Αλλά δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τον
φόβο ότι ο Παράδεισος του είχε χαμογελάσει για λίγο προτού
του τη στερήσει για πάντα.
