Benim İçin Yak

1/Tesadüfler Gerçekmidir?

Yavaş yavaş attığım adımlarımı hızlandırma zamanım gelmişti, çünkü ikindi güneşi ormanın ağaçlarının arasından her şeye inat bana gülümsüyordu. Yüzümü göğe çevirdiğimde uzun ağaçların arasından süzülen ışıklarla birlikte yerle buluşan tozlar, sanki benim yaşatamadığım hayallerimdi. Ben onları bulutların üstünde kurar ve sonra insanların ayaklarının altında yere çakılmasını izlerdim.Çünkü ben buydum kurar ve yaşatmaya cesaret edemezdim. Hiç bir zaman yaptığım şeyin karşılığını alamazdım. Kafamı bunlarla yorarken bir yandan da klübenin ne tarafta olduğunu hatırlamaya çalışıyordum. Otobüsten ineli 20 dakika olmuştu ve patikadan ormana dalalı nerdeyse 15 dakikaydı.
Anneme yalnız kalmak istediğimi söylemiştim oda bana " baban gelmeden evde ol Hazan " demişti. Ama hiç bişey umrumda değildi onlar yüzünden koleje gitmek zorundaydım. Hiç tanımadığım insanlarla muhatap olmak zorundaydım,zübbesi zengini pisliği yavşağı piçi hepsi. Neymiş oralarda okursam daha iyi yerlere gelirmişim falan filan. Normal gelirli bir aileydik bir sitede oturuyorduk ve babam özel bi sektörde çalışıyordu ama hala ne yaptığını tam olarak bilmiyordum. Anlatmazdı yani. Onunla bu klübeyi yapmıştık. Ve evt işte bulmuştum neredeyse akşam olmuştu ama bulmuştum. Kütüklerin arasında çalılarla kapatmıştık ve görünmüyordu.
İçeri girdim ve bayağıdır girmediğim küçük evime baktım. İçerde sadece bir tane tekli koltuk bir sehpa sığacak kadar yer vardı ama sığıyordum işte.
Çalıların arasına sıkıştırdığım ayna göğsümün üstünden saç gibime kadar gösteriyordu. Görüntüme baktım mutsuzdum her zaman ki gibi..
Bir anda gözlerim doldu nefret ediyordum bu hayattan neden yaşar dı ki insan.. Kulaklığımıda getirmemiştim nefret olsun ruhumun nefes alma yöntemini nasıl unutmuştum.Aynaya tekrar baktığımda sehpanın altından bir şeyin parladığını gördüm. Arkamı dönüp sehpaya dorğu adım attım ve eğilip elime aldığım şeye yutkunarak baktım. Viski şişesiydi. Nasıl gelmişti nerden gelmişti ben içmezdim içmedik imkansız.. Ve bir erkek sesi duydum dışarıdan
"Siktir bu çalıları yine kim buraya koymuş lan " diye bodozlama içeri girdi.. Olduğum yere sinmiştim.
Bana bir şey yaparsa elimde ki şişeyi kafasına vururdum ve kaçardım. Beni farketmemişti. "Bilmiyorum 20 dk gider bende gelirim bekleyin." Telefonda konuşuyordu ve kafasını kaldırıp aynaya baktı. Aynada gözlerimiz buluştu ve soğuk kahve gözlerle olduğum yerde dondum..
.
.
.
.
Evet tekrar Merhaba...!! Uzun bir aradan sonra yeni bir isimle ve hayal ürünü bir hikayeyle
karşınızdayım.Yaşatamadığımız hayallere merhaba diyelim ve yaşatmayı tekrar deneyelim, ne dersiniz ? İkinci bölümde görüşmek üzere