Benim İçin Yak

5/ BEDEL

Dönüp tekrar anneme baktım.O kadar çaresiz duruyor du ki onu üzmek istemiyordum ne yaparsa yapsın benim annemdi ve anneler çocuklarının iyiliğini isterdi.Çatık kaşlarımı gevşetip  yalan ama samimi gözüken ustası olduğum gülümsemeyi dudaklarıma yerleştirip;

"-Tabikide,Hayatımda böyle mükemmel bir ortam görmemiştim."

Ellerimi iki yana açmış inanamıyormuş gibi bir mutluluk sergiliyordum.Salonun ortasına doğru ilerleyip çantamı tekli koltuğa fırlatıp tekrar annemlere döndüm. Annem mutlulukla bana bakarken samimi gözüküyordu. Babamsa kaskatı bir suratla beni izliyordu. Oyunu biraz daha sürdürebilirdim ne de olsa akşam annemden bunun bedelini alacaktım. Şimdi sevinmeye hakkı vardı. Onlara koşar adım yaklaşıp annemin ellerini tuttum ve;

-"Öğretmenler son model arkadaşlar sınıf ortamı dersler mükemmel. Disiplin desen en üst seviye kimse yamuk yapamıyor. Şahsen hocalar tarafından çok güzel karşılandım sanarsın ikinci elizabeth benmişim gibi hissettim asıl bomba ne biliyormusunuz?"

Babam baya şaşırmışa benziyordu hayatta okulmuş dersmiş beni hiç böyle şevkli görmemişti. Annem meraklı gözlerle bana bakarken daha ne kadar abartabilirim diye düşünüyordum ve eveett son hamlemi yaptım. Gözlerimi kocaman açıp ;

-"Anne inanamıcaksın ama hademeler  bile mini etek giyiyor entellikten ölecekler bir görsen ahaha"

Bende birlikte annemde kahkahayı basmıştı. Sonra babamı işaret edip sustu. Bende babama bakıp tepkisini ölçtüm. Yarı şaşkın yarı kızgın gibi duruyordu. Bir şey demek istiyordu ama kararsız gibiydi. Babamla aramızda tedirgin bir bakışma yaşarken annemin tehtidkar ve kendinden emin sesiyle bakışlarımızı üzerine topladı.

-"Kızımız memnunmuş Ender umarım ne demek istediğimi anlamışsındır."

Annemin bu sözleri babamın fişek gibi gözlerinden ateşin geçmesine sebep olurken yüzünde mimik oynamıyordu. Mimiklerimi demekki babamdan almıştım. İçimde ateş yansa mimik oynatmazdım. Ateşi harlardım ta ki Patlayana kadar.
Babam bana dönüp;

-"Şimdi gitmem gerek Hazan. Geldiğimde konuşmamız gerek birtanem ama şu an gitmeliyim.
Görüşürüz. "

Gelip alnımdan öpüp anneme bakmadan odadan çıkmıştı. Bu hareketi ne olursa olsun beni yumuşatan tek gerçekti. Tuhaf bir şekilde hoşuma gidiyordu.

Anneme dönüp mutluluk saçan gözlerine inat gülümsemeyi yüzümden sildim. Elimden tutup beni koltuğa çekerken birlikte oturduk;

-"Biriciğim beni ne kadar mutlu ettin anlatamam ben bu kadar beğeneceğini inan hiç düşünmemiştim Allahım inanamıyorum hala geleceğini şimdiden görebiliyorum mükemmel bir avu-".

"-Anne yeter..! Nefes al çünkü söylediklerimden sonra bir daha nefes alamayabilirsin canım".

Sözünü sinirle kesmiştim yoksa hiç susmayacaktı.

Annem afallamışken ayağa fırladım. Keyifsiz bir gülüş dudaklarımdan dökülürken;

-"Sen gerçekten benim bu kadar çabuk kabulleneceğimi nasıl düşünebilirsin. Ya aklım almıyor sabah zorla gittiğim koleji nasıl sevebilirim.Sırf sen üzülme diye gittim bu güne katlandım tek kelimeyle iğrençti."

Odada sinirle volta atıyordum.

-"Ama nasıl olur söyledi-"

-"Anne hepsi yalandı. Çünkü o bakışların beni kahretsin ki çok üzüyor babamın yanında söylediklerimin hepsi yalandı. Anla bunu bu 1

2. gelip sana asla o okula gitmeyeceğimi söylicektim ama babamın çıkışı sinirlerimi bozdu.

3. Sırf sen üzülme diye o iğrenç ortamda bulunmayı kabul ediyorum ama bunun tabiki bir bedeli olucak."