İNTİHAR

2.BOLUM

"Kızım,kalk!"

Üzerimde beni bir ileri bir geri sarsan yumuşak elleri hissediyordum.O güzel ses tekrar geldi kulağıma.

"Kızım kalk!Geç kaldın hadi!"

Bu sefer daha yüksekti ses.Korktum ve hemen kalktım.Annem bana:

-Gene mi uyuyamadın?diye sordu.Alışmıştı artık benim huyuma.

-Evet,uyuyamadım,dedim.

Annem:

-Hmm.Üstünü giyin.Geç kalıyorsun,dedi.

Ben de kafamı salladım ve giyinmeye başladım.

Masa hazırdı.Annemin kıvırcık saçları birbirine karışmıştı.Grip gibiydi,burnunun ucu kızarıktı.Annemin mavi gözlerine baktım.Hayır grip değildi.Ağlamıştı.Anladım ve sinirimi yatıştırmaya çalışarak sakin bir sesle:

-Yine gelmedi değil mi?dedim

Annem anlamamazlıktan geldi ve:

-Kim?dedi.

Bu sefer sinirlenmistim ama sakin olmaya çalıştım:

-Anlamamazlıktan gelme anne.Babam yine gelmedi değil mi?

Annem başını öne eğdi..Sesinin çıkmasını istemiyordu.

"Hayır.Gelmedi."

Artık dayanamamıştım.Sinirle masaya vurdum."Bıktım artık ondan.O benim babam değil.Bizi üzmeye hakkı yok!"diye bağırdım.Annem bana baktı.Suskun kalmayı tercih etti.Arkama oturdu.Tarak alıp uzun sarı saçlarımı taradı.Annem:

-Saçların çok güzel kızım,tertemiz,upuzun...Senin hayatın gibi...

Hiç karışık değiller.Benimkiler çiçek gibi solmuşlar.Karışmışlar artık birbirlerine.Benim de saçım senin gibi açıktı ama hayat bunları kararttı.Sen hayatın seni yıpratmasına izin verme,dedi.

Annemin konuşmasından etkilenmiştim.Kalkıp annemin yanağını öptüm ve ona sarıldım.O sırada kapı açıldı.Gelen babamdı-Tabi ona "baba" demek benim için çok zor-İçmişti ve leş gibi kokuyordu.

"Oo!Anne-kız sarılmaları hee.Hahahah!"diyerek kahkahalar attı.

Sarhoştu.Konuşması bir acayipti.Ona yaklaştım ve tüm gücümle tokat attım.Ondan korkmuyordum.Biranda sinirlendi ve:

-Ne yaptığını sanıyorsun?diye bağırdı.

Üzerine yürüdüm:

-Kendine gel artık.Senin bir evin var.Senden nefret ediyorum.Ben yokken sakın bu kadına zarar verme yoksa yemin ederim katilin ben olurum.Anladın mı beni?diye bağırdım.

Yüzsüz,espiriye alarak:

-Ooo!Deniz Hanım emriniz olur,dedi ve sırıttı.

Ondan iğreniyordum.Miğdemi bulandırıyordu.Onun hayatı kadar kara olan gözlerine sinirle baktım.Annem hemen araya girip:

-Tolga,git banyo yap.Leş gibi kokuyorsun.Deniz sen de derse geç kaldın hadi,dedi.

Özürlü Herif,bana ve anneme tip tip bakıp odasına gitti.Hemen anneme sarıldım ve:

-Sana bir şey yapmasına izin verme,dedim.

Biricik annem de kafasını salladı.O bunları hak etmiyordu.O bu hayatı hak etmiyordu.Ona tekrar sarıldım ve okula gittim.

Yolda düşündüğüm tek şey Annem ve kardeşimdi...