İNTİHAR

3.BOLUM

Aşırı yorgundum.Hiçbir dersi dinlemek istemiyordum.Aklım hep annemdeydi.Acaba şu an nasıldı?Düşüncelere dalmışken en yakın arkadaşım Melis hafifçe koluma vurdu.Onun kahverengi gözlerine baktım.Bana:

-Bugün iyi misin Deniz? dedi.

Melis benim en yakın arkadaşımdı.Her şeyi de biliyordu zaten.Onunla konuşmayacaktım da kiminle konuşacaktım?

-Of!Melis hep bildiğin şeyler işte.Anneme çok üzülüyorum,dedim.

O kadar çaresizdim ki yardıma ihtiyacım vardı.Melis bana sımsıkı sarıldı.Sanırsam buna ihtiyacım varmış çünkü az da olsa iyi hissettim.

Ama ağlamamı durduramadım.Babamın hali gelmişti aklıma ne kadar da kötüydü.Peki ya annem?Ağladım sadece ağladım.

Birden içimden annemi aramak geldi.Acaba babam bir şey yapmış mıydı?Melis'in kulağına eğilip:

-İçim rahat etmeyecek.Benimle lavaboya gel.Annemi arayacağım.Kardeşimi de unuttum.O bana umut veriyordu.Adı gibi UMUT...

Melis:

-Tamam.Hadi gidelim,dedi.

Telefonumu gizlice çantadan çıkarıp hırkamın cebine koydum.Hemen sınıftan çıktık.

Lavabo sigara ve alkol karışımı kokuyordu.Liseli büyük kızlar burada içiyorlardı.Gerçi ben babam sayesinde bu kokulara alışıktım ama Melis'in miğdesi  bulandığı doğruydu.Melis dayanamayarak:

-Biraz çabuk olsan Deniz.Kusucam da,dedi.

Ben de hemen telefondan numarayı çevirdim,numarayı çevirmeye çalıştım desem daha doğru çünkü telefon o kadar eskiydi ki tuşları bozulmuştu.O sırada birkaç kız içeri girdi.Kızlardan biri:

-Ooo!Ne güzel telefon.Nenenden kalma mı?diye sordu gülerek.Diğerleri de kahkahalar attılar.Ben artık öyle kızları takmıyordum.Bir şey demedim.Annemi aradım.Uzun kıvırcık saçlı kız onu takmadığımı görünce sinirlendi.Bana yaklaştı ve:

-Ne oldu?Takmıyor musun?Yoksa korktun mu?dedi.

Sinirlendim ama kendimi tuttum ve sustum.Galiba sessiz kalmam onu daha çok sinirlendirdi ve bağırarak kulağımdaki telefonu yere düşürdü.Bu kızları anlamıyorum.Sussan kabahat susmasan kabahat.Ama bu sefer çok sinirlenmiştim.Kendimi tutamadım:

-Ne yaptığını sanıyorsun sen?Al taktım işte taktım.Rahatladın mı?diye bağırdım.

Beyinsiz kız:

-Ohh!Evet rahatladım!dedi ve yere düşen telefonuma giydiği uzun ve ince olan siyah topuklu ayakkabısıyla bastı.Telefon parçalara ayrıldı.Telefonumun parçalarına  baktım.Ne yapacağımı şaşırdım.Annemin benim için işten kazandığı parayla aldığı telefon kırılmıştı.Çok sinirlendim ve büyük bir sinirle kızı ittim.Kız dengesini kaybetti ve yere düşüyordu ki arkadaşı tuttu.Kız ayağa kalkıp bana baktı.Sonra saçımı tutup çekti.Sinirden gülmeye başladım.Kızın gözlerinin içine baktım.Kız korkmuştu ama göstermemeye çalışıyordu.Yumruğumu sıktım ve tüm gücümle burnunun ortasına geçirdim.Kız yere düştü ve burnundan kan fışkırdı.Elim de biraz kızarmıştı.Melis bunu görünce kolumdan tutup dışarı çıkardı.Elime düşen gözyaşı damlasıyla ağladığımı farkettim.Ağlama nedenim o salak kızın burnunu kanatmam değil,annemin sesini duyamamamdı.