BİR ADAM YARATMAK. (NECİP FAZIL KISAKÜREK)

2.PERDE

(Maçka taraflarında bir apartmanın büyük salonu. Karşısında ve orta yerde, bir buçuk metre

genişliğinde, kapısız bir geçit. Bu geçit, salonun yarısı büyüklüğünde, son nısfa isabet eden bir iç

odaya açılır. Salonun ortasından, iç odanın yalnız sağ köşesi görünür. Bu köşede, kenarları

yastıklarla çevrili bir duvar, duvarın önünde, duvara bitişik bir tabure. Taburede bir abajur. Salonun

sağ duvarının ortasında bir kapı. Kapının bir adım ilerisinde, sağ duvara muvazi bir kanape;

kanapenin sağ yanı bir paravanaya dayalı. Salonun cephesinde ve sağ köşeye yakın bir yerde

antreye açılan ve paravananın arkasında kaldığı için görünmeyen bir kapı vardır. Her tarafa

serpilmiş koltuklar, iskemleler, sigara masaları vesaire. Salonun sol duvarı ortasında, kocaman bir

endam aynası.)

BĐRĐNCĐ SAHNE Husrev - Ulviye

(Husrev orta yerde, sağ dizini bir iskemleye dayamış garip bir vaziyette. Keskin bir «irapla yüzü,

artık eski

51

Husrev'inki değil. Saçları karma karışık, gözleri sabit, kemikleri çıkık. Hatları, mecnun kıvrımlarla

akıyor. Ulviye kanapede ezgin bir halde yüzünü elleriyle örtmüş.)

ULVĐYE - (Ellerini yüzünden indirir) Oğlum, daha ne söyleyeyim? Ne söylesem o!

HUSREV - Bir kere daha söyle!

ULVĐYE - Kırk kere söylesem yine o!

HUSREV - Kırk kere daha söyle!

ULVĐYE - Oğlum yok, söylenecek bir şey yok.

HUSREV - (Tane tane) Babam, kendisini niçin

bahçedeki incir ağacına astı?

ULVĐYE - Ah oğlum, o vakit yine böyle Maçka taraflarında oturuyorduk. Babanın halinde hiçbir

şey yoktu. Sevimli, soğukkanlı, tabiî. Bir kış gecesiydi. Eve gelmedi. Ertesi sabah haberini aldık.

Đçinde in cin olmayan yalıya gitmiş. Geceyi orada geçirmiş. Sabaha karşı o işi yapmış. Günlerce

şaşkın gezdim. Günlerce ağladım. Daha ne

söyliyeyim?

HUSREV - Babam bir deli miydi?

ULVĐYE - Dünyanın en sıhhatli insanıydı. Kendisine o kadar hakimdi ki...

HUSREV - O halde onu kim deli etti?

ULVĐYE - Etme Husrev! Sen ne biliyorsan ben de

onu biliyorum.

HUSREV - (Sakin, fakat korkunç) Sen babamın

karısı değil miydin?

ULVĐYE - (Birdenbire ürker) Husrev, o da ne demek?

HUSREV - Madem ki karışıydın, bir şeyler bilmen

lâzım. Benden biraz daha fazla bilmen lâzım.

ULVĐYE - Bilmiyorum Husrev, bilmiyorum. Baban kendisini vermeyen bir insandı.