Sessiz Çığlık

BÖLÜM 5

    Sabah uyanınca dünki gelen mesajdan dolayı hala tedirgindi. Yarın uzun bir gün olacak derken neyi kastettiğini düşünmeden edemiyordu. Yataktan kalkmaya çalışırken yarasının yeniden kanamaya başladığını farkedince Beren telaşlandı. Telaşının nedeni yaranın kanaması değil ailesinin yarayı görmesiydi. Büyük ihtimalle cevap vermek istemediği sorular soracaklar, sonrasında anlatınca da polisler gibi onlar da inanmayacaklardı. Buna adı gibi emindi. Dışarı çıkmak istiyordu ancak yalnız başına çıkmaya cesareti yoktu. Ayça'yı aramak aklına geldi. Hem böylece dünki olanları anlatabilirdi. Ayça'ya mesaj atıp buluşmak istediğini söyleyen Beren hazırlanmaya başladı.
      Ayça ile buluşmaya gitmeden önce hastaneye gidip koluna pansuman yaptırdı. Daha sonra buluşacakları kafeye gitti. Ayça ondan önce gelmişti. Oturup konuşmaya başladılar. Beren dün gece yaşadıklarını anlatırken ağlamaya başladı. Onlar konuşurken  Ayça lavaboya gideceğini söyleyip kalktı. Beren masan üzerindeki çayı karıştırıyordu. Ve cidden sinirleri bozuktu. O sıra mesaj geldi.
- Şu arkadaşından nefret ediyorum. Ağlayışın hoşuma giderken seni sakinleştiriyor. Hazır ol yakında ölmüş olacak...
      Beren mesajı gördüğü gibi hemen lavaboya koştu. Ayça'ya birşey olmasından çok korkuyordu. Lavaboda Ayça'yı makyajını düzeltirken buldu. Hemen masaya geri döndüler. Beren açıp mesajları Ayça'ya gösterdi ve ona birşey olmasından çok korktuğunu belirtti. Ağlamaya başlayınca Ayça:
- Korkma Beren  boş artistlik yapmış. Seni korkutmak için yapıyor. Bana birşey yapamaz.
- Bilmiyorum, korkuyorum Ayça.
- Sen sakin ol, bişi olmayacak.

    Beren sakinleşince Ayça  önemli bir işi çıktığını ve kalkması gerektiğini söyleyince ayrıldılar. Beren eve giderken aklında hala gizemli düşmanının Ayça hakkında söyledikleri vardı. Çok korkuyordu. Eve varınca ilk iş olarak Ayça'ya ' iyi misin ' diye mesaj attı. Ancak Ayça  açık değildi. Beren duş alıp uyudu.

         Ertesi sabah tanımadığı bir numara aradı. Beren yine onun aradığını sansa da bu kez yanılmıştı. Arayan Ayça gilin binasından biriydi. Kadınla konuşunca Ayça'nın dün bina girişinde bıçaklandığını öğrendi. Bu haber Beren'i yıkmaya yetmişti. Belki   annesi ölse bu kadar üzülmezdi. Ayça'nın yeri onda apayrıydı. Hele de onun yüzünden arkadaşının yaralanması genç kızın kalbine saplanan bir hançerden daha fazla acı veriyordu.
        Hangi hastanede olduğunu öğrenir öğrenmez hemen evden çıktı. Ayça'nın yanına gitmesi lazımdı. Hastaneye varınca soluğu Ayça'nın yanında aldı. Doktor  öldüğünü söylediği an Beren için kıyamet koptu.   Ayça onun yüzünden ölmüştü. Belki de o gün arayıp buluşmak istemese böyle olmayacaktı. Son bir kez yanına gidip arkadaşına sarıldı ve:
- Başına gelenlerin hepsi benim suçum. Bunu biliyorum. Affet beni arkadaşım. Sen benim kardeşim gibiydim. Hep beni koruyup kolladın. Ama benim yüzümden başına gelenlere bak. Seni asla unutmayacağım Ayça.

    Beren gözyaşlarıyla oradan ayrılırken aklında sadece Ayça vardı. Polisler inanmıyordu. Ona destek çıkacak bir Ayça da yoktu artık. Bir başına kalmıştı. Son bir kez dönüp Ayça'ya bakmak istedi ama sonra vazgeçti. Çünkü buna dayanamayacağını biliyordu.
        O sıra gizemli katilinden mesaj geldi:
- Ne o arkadaşının ölümüne çok mü üzüldün? Sevdiğin kişilerin tamamı senin yüzünden ölecek. Bu daha başlangıçtı. Hazır ol...