Songül kafasını çevirdiğinde Güney'i gördü kalkıp yanına gitti ve bağırmaya başladı.
Songül: Noldu vicdanmı yaptın. Yoksa sapıkmısın takip mi ettin..?
Güney: Dur bi sakin ol kızım bende canım ne zaman sıkılırsa buraya geliyorum tesadüf diyelim 😉
Songül hiçbir şey demeden oturduğu banka geri döndü Güney de peşinden gitti.
Güney: Oturabilirmiyim.?
Songül: Ne yaparsan yap !
Güney'de oturmuştu beraber denizi izliyorlardı.
Songül: Eee.
Güney: Ne eee.?
Songül: Bana birşey söylemen gerekmiyormu.?
Güney gülümseyerek Songül'e döndü
Güney: Ne söyleyecekmişim.
Songül: Özür dile..!
Güney: Ha.. Yok artık ben bu hayatta kimseden özür dilemedim dilemem de..!
Songül: Şu Allah'ın cezası gururunu bi kırsan diyorum.
Güney: Asla !
Bir saat boyunca hiç konuşmadan denizi seyretmişlerdi. Sessizliği Güney bozdu.
Güney: Hadi seni evine bırakayım.
Songül: İstemez ben kendim giderim.!
Songül yürümeye başlamıştı Güney ise onu izliyordu. Songül birden etrafında beliren kötü kötü bakan adamlarla dona kaldı. Güney durumu farkedince hemen yanına gitti.
Güney: Aşkım bende seni arıyordum.
Songül merak dolu gözleriyle Güney'e bakarken aniden eline değen el ile kendine gelmişti...
" Oha elimi tuttu cidden elimi tuttu Allah'ım ölüyorum sanırsam."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güney: Hayırdır beyler siz kimsiniz.?
Adamlar Güney'i görünce hemen başka yöne doğru ilerlediler.
Güney: Yürü ben bırakıcam seni evine..!
İkiside farketmeden el ele ilerlemişlerdi arabaya kadar ilk farkeden Güney olmuştu.
Güney: Şey..ben tuttum elini birden ama..
Songül: Sorun değil beni korumak için yaptın sonuçta.
Arabaya binmiş evin yolunu tutmuşlardı. Ve evin önüne geldiklerinde Güney Songül'e seslendi
