'Dus hoe is het afgelopen?' vraagt Natt. 'Ze heeft stabiel geslapen... het doet pijn om haar zo te zien' antwoord ik. 'En therapie? Heeft ze dat al overwogen?' vraagt Natt. Ik snap zijn bezorgdheid, Cara is als een zusje voor hem. 'Ze is als het om dat onderwerp gaat énorm koppig. Ze zegt dat als ze bij slaapt er geen last van heeft maar ik zal er niet altijd voor haar zijn' zucht ik. Natt knikt. 'Elke keer als ze me aankijkt trekt ze me dieper de diepte in maar brengt me toch naar de oppervlakte'. 'Wow dat klonk nogal poëtisch' merkt Natt op. 'Je snapt toch wat ik bedoel?' snauw ik. 'Ja ja ongestelde lul'.
'Hoezo is Kyle zijn straf verlaagd?' vraag ik. 'Ze gaan de zaak weer heropenen, Cara moet opnieuw getuigenis afleggen' zegt Natt. Natt's vader zit bij de politie en geeft Natt informatie over de zaak om ons op de hoogte te houden in Engeland. 'Waarom heropenen ze de zaak van die lul?' vraag ik. 'Ze gaan onderzoeken wat de psychische conditie was van Kyle'. Ik gooi het glas kapot op de grond. Hij was toch al leeg. 'Ze zouden hem de doodstraf moeten geven na wat hij Cara heeft aangedaan' snauw ik. 'Oké ga jij maar naar de rechter en stel dat voor' zegt Natt sarcastisch. Ik grom gefrustreerd en sta op. 'Ik ga naar bed' mompel ik. 'Fijn dat ik een bed heb!' roept Natt me nog na. 'Je kan met die grote mond op het balkon slapen!' roep ik terug.
Ik loop de slaapkamer in en zie Cara in tranen in Emily's armen. 'Ik wil dat niet' snikt Cara. 'Dat snap ik maar het moet' zegt Emily. Cara ontwringt zich. 'Hij spoorde al niet toen hij het deed! Waarom de zaak dan nog heropenen!' roept Cara. Cara is niet bewust dat ik achter haar sta en knalt tegen me aan als ze zich omdraait. 'Wat is er?' vraag ik. 'Kyle fucking Maxewell!' bijt ze me toe. Ze loopt langs me heen en doet ondertussen haar zwarte laarzen aan. 'Waar ga je heen?' vraag ik. 'Weg' antwoordt Cara kortaf. 'Het is laat je gaat nu niet de straat op' zeg ik. Natt en Emily kijken toe. 'Laat me nu alleen Zayn' zegt Cara. Haar stem smeekt, klinkt wanhopig en verdrietig. 'Kom je terug?' vraag ik zacht. Cara geeft me een boze blik en ik snap dat ik nu niks moet zeggen. Ze pakt haar jas en gaat de deur uit.
Ik wordt de volgende dag wakker en Cara ligt niet naast me. Ik kom overeind en sta op. Ik loop de kamer in en Cara is er nog steeds niet. Natuurlijk heeft ze haar telefoon niet meegenomen. Natt en Emily liggen op de bank te slapen. De deur van de voordeur gaat open en Cara komt met haar capuchon op binnen. 'Cara' zeg ik opgelucht. Cara kijkt op en ze heeft nogal rode wangen. 'Waar was je?' vraag ik. 'Ik ben naar Charles gelopen, hij woont in het centrum' antwoordt Cara zacht. 'Heb je daar geslapen?' vraag ik. 'Op de bank ja' antwoordt Cara kortaf. Ze trekt haar jas uit en hangt hem op. 'Kom eens' zeg ik. Ik spreid mijn armen en Cara duikt er pakant in. 'Dat betekent dat we binnenkort naar Amerika moeten' fluistert Cara. Ik druk haar hoofd tegen mijn borst en leg mijn kin op haar hoofd. 'We zien wel' fluister ik.
~*~
'Slaapt ze?' vraagt Natt. Ik knik en zucht. 'Ik heb het met haar te doen' verzucht Emily. 'Als ik haar die avond niet naar huis had gebracht dat zou dit nóóit zijn gebeurd' zeg ik. 'Spreek jezelf nu niet met een schuldgevoel aan. Oké stel je dit voor: als je de tijd kon terugspoelen tot jullie ontmoeting, zou je dat doen eh haar dan niet hebben achterna gezeten?' zegt Emily. Ja... en dan zou ik haar nooit hebben willen leren kennen wil ik zeggen. Dat wil ik maar dat kan ik niet. Als ik haar had genegeerd zou ik nog steeds een hebzuchtig egoïstische klootzak zijn. 'Ja' zeg ik zacht. 'Dat meen je niet!' roept Emily. 'Ik heb erge dingen tegen haar gezegd! Ik heb haar gebroken' zeg ik. 'Dat heb je niet' zegt de stem van Cara. Ze komt de kamer ingelopen en gaat voor me staan.
Ik voel me nogal betrapt nu. 'Hoe durf je zoiets te zeggen!' roept Cara. 'Omdat het zo is!' roep ik terug. Ik ga staan en kijk op haar neer. 'Maat! Hoe vaak moet ik nog laten zien dat ik niet een of ander depressief vogeltje ben die uit zijn nest is gevallen! Ik ben geen mak lammetje, geen slapjanus, maar Cara Elisabeth Sara Victoria Hamilton en dat heb je niet door met die hersenen van je!' roept Cara tegen me. Natt en Emily houden zich stil maar ze bijten op hun lip om niet te lachen. 'Dus je houdt je bakkes en luistert naar mij! En zelfs als ze die vraag aan mij zouden stellen had ik nee gezegd want ik heb mijn beste tijd met jouw gehad! Ik ben gepest, bijna doodgegaan en vernederd... jij was de enige die me leek te begrijpen ook als was je een egoïstisch klootzak, die je nog steeds soms bent, je troosten me wanneer ik je nodig had'.
Ik probeer haar boos aan te kijken maar de moordende blik die ze míj geeft is gevaarlijker dan een drone die door een sukkel wordt bestuurd... dat zijn er veel.
A/N
WHAT IS LOVE?! BABY DON'T HURT ME, DON'T HURT ME AT ALL!
Vote
Comment
Follow
(Negeer dat bovenste)
Xxx Famke le weirdo
JE LEEST
The Joking series: College years
Roman pour Adolescents'Eerder welkom in Londen voor jouw, ik woonde hier al 16,5 jaar' zeg ik. 'Ik ben moe' zegt Zayn. 'Dan ga je slapen' zeg ik. 'Alleen met jouw' zegt Zayn. 'Kleuter'. 'Hamiltrut'. 'Zayniewenie'. ♡♡♡ Je dacht dat na de middelbare...
