• NİLÜFER •

'Koku'

Bugün onun kokusunu ilk alışım , burnum sızlıyor resmen.

Gözlerim anlam veremediğim bir şekilde dolmaya başladı, üzgün değilim ve ağlamak istemiyorum ama bu gözlerimin dolması niye?

Gözlerimi sımsıkı kapatıp kokusunu içime çektim, sanki karşımdaymış gibi ellerimi uzattım yüzünü bulmak için .. ellerim boşluğa düştü bir an , yoktu çünkü. Bir kaç saniyelik hayal , bir kaç yıl sürdü sanki. Elimde olmadan ona sürüklenmeye başladım, heryerde onun kokusu var .. Kaçamıyorum .

Kaçmak istemiyorum belki de.

Nerede kokusu burnuma gelse gözlerimi kapar gülümserim ve '' Bu koku benden başkasına haram olsun Allah'ım '' diye ah ederim . Benden başkası sevmesin kokunu , benden başkası özlemesin , kimse benim kadar sevemesin seni.

Biz napıcaz seninle böyle?

Biz ' diyorum bak. İkimizi ayırmıyorum sen-ben kalıplarıyla.

Gelecekte yanımda mı uyanacaksın yoksa başkasının omzuna yatıp, sabahları bana zehir mi edeceksin ?

Beynimin içinde öyle sorular var ki, kendi kendime cevaplamaktan delireceğim! Beni delirtiyorsun. Bu bile hoşuma gitmeye başladı sanırım. Şimdi en başa dönelim ..

O gün biraz hava almak için dışarı çıktım , bizim buralar kesmedi atladım otobüse Tunalı'ya doğru yola çıktım. Herşey normal seyrediyordu, her zaman yaptığım gibi otobüsteki insanları çıldırtacak şekilde dik dik bakıyor bir yandan kulaklıkla müzik dinliyordum . Otobüsten inmeme dört durak kalmıştı , bende oturduğum yerden kalkıp biraz kapıya doğru yanaştım.

Allahım .. O burada!

Her zerremle hissedebiliyorum ama gözlerim bir türlü bulamıyor onu , kokusu sanki tüm otobüsü çevreleyip bulutlara çıkarmış. Burnum sızlamaya başladı , gözlerim dolu dolu , ince bir ses çıktı içimden , ağlayacağım galiba . Bir elimle ağzımı kapatıp diğeriyle demirlerden sıkı sıkı tuttum , öyle bir tutmuşum ki neredeyse kan oturacak sıkmaktan. Anladım , o burada yok ..

Telaşla otobüsün düğmesine bastım , inmeme daha iki durak vardı ama dayanamıyordum. Kokusu mahfetti beni. Otobüs durduğunda koşa koşa inip bir köşeye geçtim, ilk kez bu kadar çaresiz hissediyordum, kokusuyla mutlu olmam gerekiyordu aslında ama ben mahvolmuştum.

Dizlerimin üzerine çöküp iki elimle ağzımı kapattım, kapattım ki kimse duymasın ..

Gözlerimden yanaklarıma , hatta boynuma kadar süzülen yaşları bir türlü durduramıyordum, eminim gözlerim kan çanağı olmuştur. Yaklaşık 20 dakika hiç susmadan hayvan gibi ağladım, ben bile bilmiyordum neden ağladığımı.

Galiba ,

Aşık oluyorum ..