• NİLÜFER •

'Sana ne denir ki ?'

Uyuyorum sevgilim, kokunla uyuyorum , gülüşünle uyuyorum , ben artık hep uyuyorum ..

Uyuşturucu krizine girmiş bir bağımlı gibiyim , sen benim uyuşturucumsun , olmadığın da elim ayağım titriyor, kimseyi görmüyor gözlerim , sevemiyor kalbim hiçbir canlıyı. Aklıma öyle bir kazıdım ki seni , şimdi hangi şiir gelirse gelsin senin tek satırın etmez.

Bazen yakıp kavurup, kör ediyorsun herşeyi .. Bazen de kimsenin söndüremeyeceği ateşi kül ediyorsun , sonra da karşıma geçip o muazzam gülüşünü bırakıyorsun kalbimin en derinine.

Bu aşk beni yakar be sevdam .. sen beni yakarsın

Sen yakarsan benim küllerim bile kalmaz , dönemem geriye , başlayamam en baştan..
Bu sefer senden değil kendimden vazgeçerim, sana yine bir şey olmaz ama ben kendimden geçerim..

Avutamam kendimi , şiirlere de sığınamam. Yine o karanlık odada yalnız kalırım.

Bu sefer sığmaz yüreğim kaburgalarımın içine , omzunda ölmek isterim.

Sahi bir gün ölmek istersem , dudak çizgilerinde öldür beni .. son kez öperek.

Öyle bir öp ki beni ölümü bile seveyim , öyle bir öp ki .. öyle bir öp ki kendimi seveyim.

Ama bir gün gidersen ,

Kır kanatlarımı, sana gelmek isterim .. Geceler senin olsun, sana uyanmak isterim .. Öpme beni ölmek isterim ..

Şimdi sevgilim sana ne denir ki?

'' Helal olsun be kadın , aşk olsun. ''