Επιθυμιες...

Ζηλεια η κατι αλλο?

Αγγελινας pov

Καθολη τη διαρκει της διαδρομης προς το χωριο που ηταν αρκετη ο Τεο ειχε φυλακισει το χερι μου μεσα στο δικο του να ταιριαζουν τοσο ωραια. Καποιες στιγμες τον πετυχαινα να χαιδευει απαλα τα δαχτυλα μου με τα δικα του και ηταν απλα μοναδικος ο τροπος που καταφερνε με κατι τοσο απλες και μικρες κινησεις να αναστατωσει ολοκληρο τον οργανισμο μου. Οταν φτασαμε με δυσκολια ξεκολλησαμε τα χερια και πηραμε μια λυπημενη αλλα και τοσο ενθουσιασμενη φατσουλα. Παρολα αυτα ολη την ωρα ειχε και οι δυο μια χαζοχαρουμενη εκφραση και χαμογελουσαμε χωρις λογο. Αλλωστε γιατι πρεπει να εχεις λογο για να χαμογελας? Ενα ηταν σιγουρα. Δεν λειτουργουσα φυσιολογικα. Τα χερια μου και τα ποδια μου ηταν λες και ειχα δευτερο σταδιο παρκινσον. Τουλαχιστον το χερι που δεν κρατουσε. Το αλλο ηταν πιο ευτυχισμενο και απο ευτυχισμενο. Η καρδια μου και η ανασα μου δρουσαν ακανονιστα. Μα το πιο επιπονο απο ολα ηταν ο κομπος στο στομαχι μου. Αυτος με βασανιζε απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα και με βασανιζει ακομη. Τωρα φτασαμε και ειμαστε στο σπιτι μιας οικογενειας. Ηταν πολυ ευγενικοι ανθρωποι. Μας υποδεχτηκαν με χαμογελα και η μικρη τους κορη ηταν σκετη γλυκα. Ομως δεν εκατσε πολυ . Πηγε μεσα λογικα να παιξει με τους φιλους της. Αναμεσα στα μελη της βρισκεται και ενα αγορι κοντα στην ηλικια μου και οφειλω να ομολογησω πως ειναι αρκετα ελκυστικο. Απλα η αληθεια ειναι οτι δεν μου προσελκυει το ενδιαφερον. Ισως γιατι το μυαλο μου εχει σκαλωσει και χαθει στο αγγιγμα του. Οσο εγω εχω χαθει στις σκεψεις μου ο Τεο μεταφερει με τον πατερα μου το στρωμα στο δωματιο του αγοριου. Εγω δε πηγα μεσα στο δωματιο. Απλα ειχα μεινει να κοιταζω απο την ακρουλα. Πω πω το στομα μου πρεπει να εχει αγγινει και να ριχε γινει ενα με το πατωμα λογω του θεαματος που αντικρυζουν τα ματακια μου. Η ζεστη που οφειλοταν στο  καλοκαιρι και η μεταφορα του στρωματος εχει κανει τον Τεο να ιδρωσει με αποτελεσμα για καλη μου τυχη η και κακη δεν ξερω η μπλουζα του να κολλησει στο σωμα του και να ειναι διακριτοι ολοι οι μυες του στηθους και της πλατης του αλλα και οι κυλιακοι του τοσο απιστευτα ωραια. Ταυτοχρονα οι μυες των χεριων του φαινονται τεραστιοι και οι φλεβες του πεταγονται σε καθε κινηση ακομη περισσοτερο. Ω θεε μα δεν με λυπασαι καθολου? Εχω μενει να τον κοιταζω σαν πενταχρονο που κοιταζει το παγωτο ετοιμο να το γλειψει. Και ειλικρινα αυτη τη στιγμη δεν εχω και πολυ μεγαλυ διαφορα απο το πενταχρονο. Αμαρτωλες σκεψεις περιτριγυριζουν  το μυαλο μου και ενας σιγανος ευτυχως αναστεναγμος ξεφευγει απο τα χειλη μου. Εχοντας πλεον τοποθετησει το στρωμα, μας προσκαλουν να καθισουμε για ενα νερο μιας και η ζεστη ειναι αφορητη και με την ευκαιρια να τα πουν και λιγο οι μεγαλοι. Αχ και να ξεραν οτι η ζεστη μπροστα στην φλογα που εχει αναψει μεσα μου δεν ειναι τιποτα. Εγω εχω καθισει σε μια καρεκλα καθολου βολικη οφειλω να ομολογησω και απεναντι εχει καθισει ο Τεο με τον νεαρο σε εναν δυθεσιο καναπε ενω οι μεγαλοι εχουν παει στην κουζινα να δειξουν κατι στο μπαμπα μου και τα μικρα στα δωματια τους να παιξουν. Ησυχια επικρατει για λιγο ωσπου το λογο παιρνει ο νεαρος.