het jongensinternaat. wacht WAT?✔

hoofdstuk 6

"Ik" zegt Kayden. "Truth or dare aan... ehmm.. Ray." "Dare" "oke je drinkt op wat ik nu voor je ga maken." Zegt Kayden met een grijns op zijn gezicht. Ray kijkt een beetje bang. Kayden komt terug met een drankje wat wit is. "Wat is dat?" Vraag ik nieuwsgierig. "Seven-up met melk" grijnst Kayden. Ray neemt een slok en maakt kokhals bewegingen. Hij rent naar de badkamer. "Ieuww." Zeg ik. De jongens grinniken. Ray komt met een wit gezicht binnen. "Truth or dare aan Louis?" "Truth." "Wie is de knapste in deze ruimte?" "Euhm...Layla." ik sla mijn haar bitchie over mijn schouder "natuurlijk kiest hij mij." Zeg ik met een duh-uh toon. Iedereen moet lachen. En zo gaat het een tijdje door. We lachen veel. "Dus je bent er nooit voor opgepakt." Zegt Louis verbaasd. "Nooit." Zegt Noah triomfantelijk.

"Oke ik ben weer!" Roept Louis. "Truth or dare aan.... Layla!" "Dare." Zeg ik, ik heb de hele avond alleen nog maar truth gezegd. Ik heb al een paat shotjes op dus durf ik een dare aan. "Geef de jongen links van je een zoen op de eehmm... knie en wang." Zegt Louis. "Op de knie én wang?" Vraag ik aan hem. "Waarom de knie. Waar slaat dat op?" Vraagt Noah. "Oke oke alleen de wang." Zegt Louis grinnikend. Links van mijn zit Kayden. "Vind je het oke?" Vraag ik aan hem. "Helemaal prima." Zegt hij. Ik geef hem snel een kus op zijn wang. "Mijn beurt." Zeg ik. "Truth or dare aan Kayden." "Truth" "engste nachtmerrie ooit?" "Een enge clown-pop die mij aanviel." Ik moet lachen. "Zullen we gaan slapen? Ik ben moe." Vraag ik. Iedereen staat oo om alles op te ruimen maar er valt een fles 7-up om op mijn bed. "Shit." Zeg ik. De bank is te klein om op te slapen. "Waar ga ik nu slapen, mijn hele bed is doorweekt, de bank is doorweekt. Wat moet ik nou?" Zeg ik radeloos. "Je mag wel bij mij slaoen zeggen alle jongens tegelijk. "Ik slaap wel bij Kayden want hij heeft het grootste bed." Zeg ik. Ik ga naast hem liggen.

Hij slaat nu niet zijn armen om mij heen. Waarom zou dat niet zijn. Doet hij dat ondat zijn vrienden erbij zijn en hij zijn badboy imago hoog moet houden? Ugghh ik weet het niet. Ik draai me om waardoor ik onze hoofden maar een paar centimeter van elkaar zijn verwijderd. Hij opent zijn ogen en kijkt me aan. Ik voel mijn wangen rood worden. Gelukkig is het donker en kan hij het niet zien. "Kan je niet slapen prinses?" Fluistert hij zo zacht dat ik het amper kan horen. " o ehm.. nee hoor." Fluister ik. Ik draai me om en probeer te slapen.

Ik open mijn ogen. Ik voel iemand bewegen achter me, een gedaante loopt naar de badkamer. Ik sta ook op. Voorzichtig ontwijk ik alle jongens, al gauw zie ik wie er mist. Kayden. Ik loop de badkamer in en zie hem op de grond zitten met zijn hoofd tussen zijn handen. Hij lijkt heel erg gestresst. Ik ga naast hem zitten en sla mijn arm om hem heen. Voor ik het weet knuffelt hij me, ik fluister sussende woordjes. "Kayden, wat is er aan de hand. Gaat alles wel goed met je?" Vraag ik bezorgd. "Nee, ik heb veel aan me hoofd, mijn familie in Londen." Ik trek hem weer in een knuffel. "Kayden, ik wil graag meer weten maar we kunnen hier niet praten, de jongens zullen ons horen." Fluister ik. "Kom, ik weet een plek waar we kunnen praten." Fluistert hij.
Hij pakt mijn hand en we sluipen weg.

"Zijn we er al?" Vraag ik. "Nog 1 trap prinses." Ik moet lachen om mijn bijnaam. "We zijn er." Zegt Kayden terwijl hij een deur open doet. Ik loop door de deur en zie dat we op het dak zijn, het is een heldere nacht en je kan de sterren goed zien. Het is adem benemend. "Zullen we zitten?" Vraagt Kayden. Ik knik, nog steeds verwonderd door de sterren. We gaan zitten op de rand ven het dak. "Dus.. wat is er met je familie in Londen?" Vraag ik. "Het is een lang verhaal, heel lang." "Ik heb de tijd." "Weet je het zeker." "Ik ben een goeie luisteraar." "Oke" "oke." Ik moet grinniken. Ik kijk weer naar de sterren. "Mijn Oma... ze is ziek." Zegt Kayden voorzichtig. "Ze... Ze... heeft Kanker." Kayden begint te snikken, ik trek hem in een knuffel. We knuffelen voor een lange tijd.

Ik weet niet hoelang we hier al zitten als Kayden opstaat. "Kom, we moeten terug gaan. Anders merken de jongens het." Hij steekt zijn hand uit die ik dankbaar aan neem. We sluipen terug naar onze kamer waar iedereen gellukig nog slaapt. We gaan in bed liggen en proberen te slapen wat al gauw lukt. De hele nacht opblijven is best zwaar. Mijn oogleden worden zwaar en ik beland in dromenland.