het jongensinternaat. wacht WAT?✔

hoofdstuk 16

Pov Layla.

"Het eten was heerlijk." Zeg ik als we het toetje op hebben. "Het was een kleine moeite." Glimlacht de moeder van Kayden. Ik glimlach vriendelijk naar haar. "Ehmm.. Layla zullen wij naar boven?" Vraagt Kayden als het een tijdje stil is. "Ja gaan jullie masr wij ruimen alles wel op aangezien jullie gister al alles hebben gedaan." Zegt de vader van Kayden. Kayden staat op en ik dor hetzelfde. "Kom we gaan naar boven, dan kunnen we praten." Het laatste ferluisterd Kayden. In stilte lopen we naar zijn kamer.

"Waar wilde je over praten?" Vraag ik na een akward stilte. "Over ehm die nachtmerrie die je had een tijdje geleden. Want ik vroeg me af of je eecal klaar voor bent om het mij te vertellen." Zegt Kayden aarzelend. Ik ben verasst van zijn vraag, maar moet ik het hem wel vertellen. Kan ik hem vertrouwen? Ik zou het hem graag willen vertellen maar is dit wel het juiste moment? "Ehmm." Begin ik, wist ik maar hoe ik veder moet. "He, het hoeft niet als je niet wilt." Stelt Kayden mij gerust.

"Nou ja 2 jaar geleden, kreeg mijn moeder een nieuwe vriend en er was zo'n jongen die ik een paar dagen daarvoor tegen was gekomen op een feest. We appte super veel samen, iedere dag de hele dag. En we begonnen ook met afspreken en na 2 maanden waren we een stelletje." Begin ik. Ik zucht diep. "Alleen wist ik town nog niet wat hij allemaal deed.." ik voel de tranen opkomen, ik probeer ze weg te slikken. "Hi-hij w was handelaar e-en -" voor ik kan veder praten heeft Katden me al in een steveige omhelzing genomen. "Shhhtt. Het is al goed." Fluisterd hij in m'n oor. Dan laat hij me los, meteen heb koud. "Mag ik nog één vraag stellen?" Vraagt Kayden. "Tuurlijk." Zeg ik terwijl ik mijn tranen weg veeg. "Wat deed hij allemaal met jou?" Ik begin terug te denken aan wat ik heb gedaan. "Hij nam me mee op sommige klussen. Ik heb hem mensen in elkaar zien slaan, pijn zien doen, zijn mannen mensen laten vermoorden. Zijnvader was de baas van de gang dus iedereen moest ook wel naar hem luisteren. Uiteindelijk maakte hij het uit met mij omdat hij me niet meer interessant genoeg vond." Ik val stil, Kayden kijkt me aan en glimlacht lief, alles glimlacht mee, zijn ogen, kuiltjes in zijn wang. Hij omhelst me weer. Ik wil dat hij me nooit meer los laat.

"Goeiemorgen prinses." Fluisterd een heese ochtendstem in mijn oor. Ik open langzaam mijn ogen, meteen zie ik de mooie ogen van Kayden. "Goeiemorgen." Zeg ik terug terwijl ik in Kayden's ogen staar. "Weet je wat we gaan doen vandaag?" Vraagt Kayden terwijl hij geconcentreerd bezig is met naar mij kijken. "We uhh..  gaan toch jouw oma bezoeken?" Braag ik lief. Kayden zucht en knikt. "Daarna wil ik je nog een tour de Londen geven." Zegt hij enthousiast. "Oehhh interessant" zeg ik wat vrolijker. Kayden staat op en tilt me in bruidstijl op. "Wat doe jij nou?" Giechel ik. Kayden glimlacht naar me. "Volgens mij til ik jou naar beneden zodat ik een tosti voor je kan maken." Zegt hij vrolijkt en huppelt naar beneden.

"KAYDENN!! NIET HUPPELEN  VAN DE TRAP AF HET WORD MIJN NOG DOOD!" Gil ik als Kayden de trap af huppelt of nou eigenlijk rent. Kayden begint te lachen en sprint naar de keuken. "AAHHHHH!" Ik gil het uit waardoor Kayden nog harder begint te lachen. "Watboor tosti wil je?" Vraagt hij. "Ham en kaas natuurlijk." Zeg ik terwijl ik steeds meer trek er in krijg. "Gadver nee!!" Roept Kayden uit. Ik kijk hem raar aan. "Wat doe jij er op dan?" Vraag ik. "Chocolade pasta en melk hagelslag. Duhhh." Zegt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. "Weet je wat geef mij ook maar een tosti a la choclate." Zeg ik alsof het een culinaire gerecht is. "Maar natuurlijk madame, het zal zo klaar zijn." Zegt Kayden als een franse ober. Ik moet giechelen.

"Oh my gawd! Deze tosti is zooo lekker!!" Roep ik uit na de eerste hap. "Je had gelijk!" "Dat weet ik. Ik heb altijd gelijk." Zegt Kayden zelfverzekerd. Ik moet lachen.

"Ben je er klaar voor?" Vraag ik aan Kayden. Hij knikt zenuwachtig. Nadat we de tosti op hadden gegeten, hebben we ons aangekeeld en zijn we naar het ziekenhuis gereden om zijn oma te bezoeken. Kayden en ik lopen naar binnen richting de balie. "Voor wie zijn jullie hier." Zegt de balie-vrouw vrolijk. "Voor m-mijn o-o-oma." Stooterd Kayden zenuwachtig. "En wat is haar achternaam?" Vraagt de vrouw vriendelijk. "Matthews." Zeg ik snel aangezien ik niet zeker weet hoelang Kayden het nog volhoud. Het gezich van de vrouw gaat van aardig naar verdrietig. "Over mevrouw Mathews heb ik helaas slecht nieuws."

A/N weer een nieuw hoofdstukkie xoxo  hoplijk vinden jullie jet leuk. Dikke love naar jullie❤