SIR||BÖLÜM 2||
Şirketten ayrılalı bir ay olmuştu.Hiçbir teklif gelmemişti Zeynepe. Umudu tamamen kaybolmuştu. O anda telefon çaldı.
-
Zeynepin şirketten ayrılmasından sonra Kerem babasıyla tartışmıştı. Annesinin ölümünün sır perdesinde babasının da bir yeri olduğunu biliyordu. Babası masum değildi. Ama bunu itiraf etmeye veya herhangi bir konuya açıklık getirmeye niyeti yoktu Ahmet Beyin. Kerem buna çok sinirlendi. Ve istifasını verdi. Aklında bir plan vardı. Kendi şirketini kuracaktı. Ama eğer babasından tamamen ayrı olmak istiyorsa şu anda çulsuz olduğu da apaçık ortadaydı. Ama nasıl yaşayacaktı. Babasıyla aynı evde kalmak istemiyordu. Bu durumda yardım isteyebileceği kimse de yoktu. Tek bir şansı kalmıştı, ZEYNEP. Telefonunu eline aldı. Rehberinin en başındaydı Zeynepin ismi baş harfi umrunda değildi. Sırf adı başta olsun diye ' Asistan Zeynep ' diye kaydetmişti onu. Parmakları elleri kolları bütün vücudu titriyordu Keremin. Zor da olsa isme tıkladı. Bir yanı bu çalan telefonun açılmasını bir tarafı da meşgul olmasını ve daha hazır olduğunda tekrar arayabilmeyi istiyordu.
-
Arayan Keremdi. Telefonu açtı.
-
- Alo şey,Zeynep.Zeynep ordamısın?
- Buradayım Kerem. Ne var ? Niçin aradın?
- Zeynep bak ben seni şey için aradım. Ben sen ayrıldıktan sonra babamla kavga ettim. Evden ayrıldım. Yeni bir şirket kurmak istiyorum. Ama ne param var ne de kalacak bir yerim geçici olarak sende kalabilir miyim?
Zeynep çok şaşırmıştı. İstemsiz olarak "Evet " dedi.
-
Kerem çok şaşırdı. Bir o kadar da mutluydu.
-
- O zaman ben geliyorum.
- Tamam .
