SIR||BÖLÜM 7||
Tam da evin önünde iki davetsiz misafir vardı...
Barış ve Nehir.Barış Zeynepin evini biliyordu. Ama Nehir...
Sonra aklına Ufuk geldi Keremin.
- Ah be Ufuk , ah be Ufuk. Ben seni öldürmez miyim?
Barış bir anda Kereme saldırdı.Hayır. Kerem böyle biri değildi. Boş yere kimseyi dövmezdi. Bir kaç yumruk birkaç tekmeden sonra Barış geri çekildi. Zeynep hemen Keremin yanına koştu.
- Kalk bakalım Zeynep hanım. Neden benimle konuşmak istemediğini anladım.
- Bak Barış düşündüğün gibi değil.
- Ne düşündüğüm gibi değil ya hadi anlat. Ya da dur ben anlatıyım. Sen beni bu adamla mı aldatıyordun. Gözümde hiç değerin kalmadı. Hatta iyi de oldu. Senin ne kadar adi ne kadar pis bi kız...
O anda Kerem Barışın üstüne atıldı.
- Hiç kimse ama hiç kimse Zeyneple benim se... İşte Zeyneple böyle konuşamaz. Şimdi git burdan. Hadiiii!
- Vay Kerem Zeynebi ne de güzel koruyosun. Neyin oluyo acaba. Beni hiç aramadın sormadın. Vay beee bugünleri de görecekmişim. Saol yaaa.
Nehir ağlayarak gitti.
Zeynep Keremin koluna girerek içeri götürdü. Yaraları derin değildi. Ama Zeynep Keremi böyle bırakamazdı.
- Kerem
- Efendim
- Yatmak ister misin dinlenmen lazım.
- Bak Zeynep ben yatamam.
- Neden
- Çünkü ... Çünkü... Uykum olmadığı zaman yatamam.
Kerem söyleyememişti. Neden? Çünkü Kerem bir korkaktı.
Kendini berbat hissediyordu. Bir karar verdi.
-
Kapıyı tıklattı.
Ama içerden ses gelmedi. İçeri girdi. Zeynepi meleği uyuyordu. Hayır dedi yine olmadı. Yatağın ucuna oturdu. Zeynepi izledi bir süre. Tam üzerini örterken eline bir şey takıldı. Aman allahım olamaz. Bu...
