Gözlerine vurulduğumdan beri, hiç yokluğunu hissetmemişim eşin dostun, muhabbetin,
Yalnızlık zindanlarında prangalı bir mahkummuşum nicedir, haberim yok.
His yoksunu, düşünce fukarası, hakikate kör bir budalanın hayatını yaşamışım yıllardır.
Şimdi Yolcu ettim sana olan sevdamın son kırıntılarını
Kalkıp tüm benliğimden özür diliyorum.
Özür diliyorum yarım kalan kitaplarımdan.
Annemi arayıp sormadığım günlerin benden çaldıklarını düşündükçe kahroluyor, özür diliyorum sevilmeye en layık kadından.
Sonrası bitmeyen bir boşluk.
Bakıyorum da,
Ne yazdığım şiirlerin bir anlamı kaldı
Ne de dert ortağım şarkıları dinlemeye yüzüm
Ne geçti eline diye sorarsanız eğer
Hiç, Bir defter dolusu şiir var sayarsanız.
Aşk dedikleri buymuş demekki
Er geç dinen koca bir fırtına
Ardında böyle yıkıntılar bırakıyor işte.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇÌMDEKİ DENİZ
PoesíaYeni bir hesap, yeni bir kitap Kalem ve kağıt arasında bir sır olarak kalacak aska olan bu kahırlar. Seni anlatacak bir kac cumle bulabilirsem dolacak bu satırlar.
