Operation: Make Him Fall

Chapter 8

= Yanna's POV=

Isang buwan na lang ang natitira para magawa ko ang lahat ng kailangan kong gawin. Isang buwan na lang bago ako bumalik ulit sa Spain para mag-aral.

Gaya ng plano, pag nahulog na sya kailangan ko ng umalis. Walang sinuman ang may karapatang saktan ang feelings ko. Gusto ko ako lang. Ako lang ang gagawa nun. Ayoko ng maulit yung nangyari dati. Ayoko ng balikan pa pero hindi ko maiwasan.

-flashback-

Nakapamulsa ako habang nakasandal sa labas ng sasakyan ko sa parking lot ng school. Hinihintay ko si Moose. Tinawagan nya ako kanina na magkita raw kami dito pagtapos ng klase kaya naman nandito ako at hinihintay ang pagdating nya.

Napakit na lang ako habang pinapakiramdaman ang mga luha na nag-uunahan sa pag-agos sa pisngi ko.

Hindi ko maiwasan. Hanggang ngayon masakit pa rin. Hanggang ngayon hindi ko pa rin matanggap.

"Crying again?" Dinig kong sabi ng isang pamilyar na boses mula sa likuran ko.

Lalong uminit ang mga mata ko ng marinig ang boses nya. Hindi ko na macontrol ang mga luha ko.

Lumapit sya sakin saka sumandal sa tabi ko. "It wasn't your fault, afterall. You should've stop blaming yourself." Mula sa peripheral vision ko ay nakita ko ang pag lingon nya sa mukha ko. "Its been a year,then." Kasabay ng marahan nyang pag ngiti.

S-si Moore. Sya ang kausap ko ngayon at h-hindi si M-moose. At hinding-hindi magiging si moose. Hinding hindi na ulit.

"We used to spend the rest of our time here whenever we had our  vacant time. We used to laugh at the consequences of life. We dreamed a lot in this place. But what make this place special is that.. Is that, when we start to fall with each other." Magkakahalong emosyon kong kwento.

Hinding hindi ko sya makakalimutan. Hindi sya mabubura dito sa puso ko.

"*sigh* we both know that he wants you to be happy. He wants you to start all over again." Then he smile bitterly.

Alam ko yun. Pero hindi ganun kadali.

-end of flashback-

Hanggang ngayon may kirot pa rin dito *turo sa kaliwang dibdib*  daya naman eh! Kala ko ba pinalaya mo na ko?

Hindi na tulad ng dati pero may kirot pa rin. "Nakakapanghinayang lang." Bulong ko habang nakangiti ng mapait. Iniwan nya ako at sobrang sakit nun sa part ko tho alam kong mas masakit para sa kanya.

Simula nun pinangako ko na sa sarili ko na ako lang dapat ang mananakit ng feelings ng iba. Na walang pwedeng manakit sa feelings ko.

"Kaya wag ka nang magtaka kung bakit ko to ginagawa!" Bulong ko sa sarili ko.

"H-ha? B-bakit?"

"Tss.. Di mo maiintindihan kaya wag ka na magtanong,okay?!" Inis na sagot ko naman sa nagtanong.

Wait!!

Nagtanong?

My ghaaaad!

Agad akong tumingin sa likuran para tignan kung sino ang nandun sa mga oras na yun.

'OoO' <<< reaksyon ko yan. wag kang ano!

S-si "Moore?" Gulat at may pagtatakang baling ko sa kanya.