1

56 10 3
                                    

"10. Sınıf oldun artık insan gibi bitir şu okulu" diye çemkirdi bana karısının yanında .Öz babam düşman olmuştu artık bana , insan babası tarafından istenmez mi ? Annem öldüğünden beri bir gün nasıl olduğumu sormadı. Ben babamın beni en son ne zaman öptüğünü hatırlamıyorum. Hani mutlu olmak kolay derler ya hiçte kolay değil ,
zengin olunca mutlu olmakta ne var derler ya hah işte onu aptallar der. Oldukça varlıklı bir ailenin çocuğuyum dediğim gibi sadece ÇOCUĞUM. Daha 16 yaşımdayım ben . Çektiğim acılar beni 26 yaşında gösteriyor. Annem iki yıl önce hayatına son verdi. Annem beni hiç umursamadan gitti. Özlüyorum ama affedemiyorum gidişini. Zor çok zor ben iki senedir affedemedim annemi , peki ya babam annemin yanında sevgi gösterileri yapıp annem arkasını döndüğünde bana kötü kötü bakan babam onu ne kadar sevebileceğimi bilse... Bilemez çünki duyguları çürümüş onun. Annem öldükten sonra kendinden 22 yaş küçük bir kadınla evlendi . Benden 10 yaş büyük bir kadını annem yaptı. Ben yoruldum yaşamaktan ne zaman annem beni yanına alacak diye düşünüyorum bazen . Annecim ne zaman alıyorsun beni yanına ? On dört yaşımda yani 8. Sınıfta. Bence oda babam gibi beni sevmiyor. Sevmeli ama  o benim annem anneler gider mi ?

Düşüncelere dalmışken "tamam mı ?" Diye gürledi babam başımı ona kaldırdım ve birşey demeden masadan kalktım. Merdivenin kenarından çantamı aldığım anda kapıyı vurup dışarı çıktım. Saat 08:00 dı. Daha  derse 30 dakika vardı. "Annemin yanına kaç gündür gitmiyorum. Gidip bir hal hatır sorayım " dedim ve en sevdiği mavi güllerden bir buket yaptırıp küçük çekmece mezarlığına gittim. "Anne ben geldim" dedim. Mutlu ve huzurlu bir sesle "sen mi geldin oğlum" dedi bir ses kaskatı kesildim ve arkamı döndüm. Ohh Hüseyin amcaymış. " senmiydin Hüseyin amca" dedim ve yüzümü buruk bir tebessüm aldı. "Korkuttum mu Sarp oğlum ? " dedi meraklı bir sesle "yok Hüseyin amca olurmu anneme seslenmiştim sesini duyunca irkildim" ve o buruk tebessümün yerini üzgün bir surat aldı . "Üzülme be oğlum sen çok hayırlı bir evlatsın. Annene dua et, et ki kabir azabı çekmesin her anne gibi onunda seni bırakmak istemeyeceği bir doğrudur ama Allah seni böyle imtihan eder sakın ola isyan etme , etme ki annen üzülmesin annen seninle gurur duyuyor. Bak ben biliyorum güven bana annen seni bırakıp gitmek istemezdi" bunları dinlerken gözümden  bir yaş geldi. Hüseyin amca sözlerini anına bitirip bana sarıldı. "Ağla oğlum ağla ağladığın kişi bir damla göz yaşına değiyorsa gecelerce ağla ama değmesi lazım " dedi ve geri çekildi.

Adamın sözleri kalbime dokundu aptaldım ben annem hakkında neler düşündüm. Koşarak  mezarlıktan dışarı çıktım kendimden utanıyordum hem ağlıyordum hem koşuyordum

Wattys2017 ACILAR SON BULUR MU ?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin