ÖLÜM BANA GÜLERKEN

1

-Gerçekten mi?

-Evet. Bende inanamadım ilk başta ama öyle. Saat on birde çamlıkta bekleyecek beni.

-iki saat sonraki on birden bahsediyorsun değil mi?

-Maalesef gece on bir.

-Ama Seza biliyorsun o saatte olmaz. Yani çıkamazsın.( yüzünde gergin bir ifade)

-Biliyorum Asrın. Bunun için bana yardım et. Üç yıldır platonik olan aşkım yarın karşılık bulacak ve yegane sırdaşım ve dostum olarak bana yardım etmen gerekiyor.

-Bunu yapamam Seza. Bu çok tehlikeli. Müdire yakalarsa ikimizi de sabaha kadar döver. Biliyorsun sebep arıyor zaten.

-Lütfen Asrın. Şu dünyada sadece birbirimize sahibiz. Benim için dayağı göze alamaz mısın? Ben senin için ölürüm bile. (yüzünde yavru köpek bakışı )

-Mesele dayak değil Seza. Ben o çocuğa güvenmiyorum. Hem sadece çağırmış seni. İlanı aşk edeceğine dair bir şey söylememiş. Ben huylandım. Hiç içime sinmiyor. Üzülmenden korkuyorum.(endişeli bir ifade var yüzünde)

-Benim içime doğuyor o da beni seviyor. Hem sevmiyorsa da bunu öğrenmek için gitmeliyim. Seviyorsa çok mutlu olurum. Sevmiyorsa da aşkımın cenaze namazını kılarız. Biraz ağlar unuturum. Böylesi daha iyi olmaz mı?

-Offf Seza içimde bir huzursuzluk var.

-Lütfen Asrın. Lütfen.

-Tamam ama bende geleceğim.

-Yalnız gel dedi ama.

-Neden yalnız gidecek mişsin? Olmaz o zaman gitmeyeceksin. Yardım etmiyorum.(sinirlendi)

-Tamam sende gel ama saklanacaksın. Söz ver.

-Tamam söz. Ama en ufak bir şeyde çıkarım ortaya ve ezerim onu.

-Bu cüssenle ezebilirsin tabi. Sahi kaç kilo oldun sen. Tartılacaktın bugün.(alaycı bir ifade)