Bir hayat hikayesi

1. Buluşma sonu

Sonrası ise anam aradı neredesin sen dedi geliyor um anne dedim halbuki 1 saatlik yolum vardı en az. Geç kal dedi sordum sadece dedi bende şaşırdım ve gittim köpeğin yanına tekrar aç gibiydi gittim konuştum onla bir simit aldım ve yedirdim. Teşekkür eder gibi bi bakışı vardı be. Sonra kafasını okşayıp gittim . He bu arada  Eda'ya en sevdiğim t shrt ünle kazağımı verdim o gün eve dona dona gittim çok üşüdüm hasta oldum hatta. Ama değerdi be mutlu oldu baya alınca onları eve gidip düşündüm çekindiğimiz fotoğraflar a baktım uzun uzun günü düşündüm sebepsizce durup durup gülüyordum. Mutluydum ilk defa bu kadar. Huzurluydum hiç olmadığı kadar. Evet arkadaşlar bir insana ailesinden sonra iyi gelen tek şey can'ından  çok sevdiği dostları ve arkadaşlarıdır o benim can dostum du canım dan değerli arkadaşımdı her şeyim o benim be o gece ağladım yanımda YÖK diye hırkamı koklaya koklaya uyudum birazcık kokusu var diye. Ben çok seviyorum onu. Kaybetmekten korkmayın, kaybedince anlıyorsunuz, ne kadar az korktuğunuzu kaybetmenin bu kadar ağar bişi olucsğını hiç düşünmezdim. Bu kadar çok yıkılacağımı asla. Çok seviyorum hayalen oda seviyor biliyorum. Sonsuza kadar sürüsek Onur'da biliyorum belki başka adamın kalbinde taht sahibi olucak ama benim kalbimde Saray'lara yaraşır bir kraliçe olarak her daim kalicak, siz siz olun sevdiğiniz kadını kaybetmek den korkmayın ya kaybedersem diye düşünmeyin. Kaybetmiyeceğinizi kendinize kabullendirin...