KEREM (Alfa erkekler serisi 1)

Bölüm 14 CANIM ACIYOR

Neva kendini şirketten nasıl attığını bilmiyordu. Hatta çıkışta Şuleye bile bakmadan hızlı adımlarla kaçar gibi gitmişti. Nevanın arkasından ne yapacağını bilemez şekilde asansörün kapanan kapısına bakan Şule yerini terk edemeyeceği için ağlayarak giden arkadaşının durumu için endişe duyuyordu. 

Telefonla yardım isteyeceği tek kişi olan Mithatı arayıp Nevayı bulmasını istemişti çünkü Neva telefonlarına cevap vermiyordu. 

Kendini dışarı atar atmaz bir boşlukta sürüklenir gibi yürümeye başlayan Neva çalan telefonunu duymuyordu. Sadece Keremin soğukluğuna kafayı takarken şimdi başına neler gelmişti. Aşk acısı çekmek yeterince kötüyken işiyle güç bulan Neva şimdi de ondan da olmuştu. Hem de başarısızlık yüzünden değil hırsızlık yüzünden gibi adi bir suçla.

 İçeride yaşadıklarını atlatamadığı için henüz temiz bir kafayla nasıl böyle bir şey olduğunu düşünemez haldeydi. İnsanlar kalbinin götürdüğü yere giderken Neva bilinçsizce ayaklarının götürdüğü yere gidiyordu. Çünkü kalbinin götürdüğü yerin kapıları artık sonsuza kadar yüzüne kapanmıştı. 

 Çok fazla zaman geçmiş olacak ki hava kararmış gecenin sesleri gelmeye başlamıştı. Giydiği topuklu ayakkabıların acısı çıkmaya başladığında Neva Boğaz kenarında bir banka çökmüştü. Bu durumda kilometrelerce yol yürümüş ama farkında bile olmamıştı. 

Arada bir gelen bir müzikle denizden bakışlarını kaldırıp karşı tarafa baktığında seslerin sebebi anlaşılmıştı. Boğaza bakan bir gece kulübünün önünde oturuyordu. Kulübe bakarken buranın İstanbul'a geldikten sonra Mithat ve Şuleyle geldikleri yer olduğunu anımsayan Neva tekrar gözyaşlarını tutamaz olmuştu. Burası Keremin Nevayı tuvalete kilitleyerek ikinci defa öptüğü ve ilk kez vücuduna dokunduğu yerdi. Düşüncelerinin kaydığı nokta bir kez daha aralarındaki geçen tüm yaşananların aklına gelmesine sebep olmuştu. 

O sırada kulübe girmek üzere olan Barış'ın gözleri anlık olarak Nevaya takılmıştı. Yandan göründüğü kadarıyla omuzları titreyen kadın ağlıyordu ve Barış'a bir yerden tanıdık geliyordu. Ani bir kararla kadına ilerleyen Barış onun birkaç hafta önce tanıştığı Keremin asistanın arkadaşı olduğunu fark etti. Biraz düşününce adının Neva olduğunu hatırlayan Barış şimdi daha da meraklanmıştı. Ne olmuştu da burada böyle ağlıyordu. 

Korkutmamak için yavaşça yaklaşırken emin olamayarak Neva dediğinde başını kaldıran kadının o olduğunda emin oldu. Neva önce adını seslenen adamı tanımadığını düşünürken sonra bir yerden tanıdık geldiğini fark etti.

 ''Me.. merhaba'' 

Bu arada burnunu çeken Neva bir yandan da akan makyajını temizlemeye çalışıyordu. Neva ya yardım etmek için ona mendilini uzatan Barış Nevanın onu çıkartamadığını far ederek 

''Ben Barış Neva. Seninle bu kulüpte tanışmıştık. Keremin arkadaşıyım'' 

Nedense Neva Keremin adını duyunca tekrar ağlamaya başlamıştı. Bunu anlayan Barışı Nevanın sıkıntısını öğrenmek için daha bir merak sarmıştı. 

''Hey,hey ne oldu böyle ağlama lütfen. Problem neyse çözeriz. Yani mutlaka yapılacak bir şey vardır.'' 

Burnunu çekerek sakinleşmeye çalışan Nevaya baktığında gerçekten çok kötü göründüğünü fark etti. Ayakkabıları ayağından çıkmış yerde duran kızın ayaklarına baktığında çok kötü su topladığını kızardığını gören Barış nasıl bu hale geldiklerini merak etti.