KEREM (Alfa erkekler serisi 1)

Bölüm 26 İTİRAFLAR

Evet belki de yeterince savaşmadığı için suçluydu. Elindekine kalbindekine sahip çıkamadığı için. Hayatında ilk defa göğsünün içinde sıkışır gibi olan kalbi için. Hem sakinleştiren hem heyecanlandıran o lacivert gözler için. Görmeye fırsatı olmadığı halde ölen annesinin ardından her adı anıldığında babasının gözlerinde gördüğü karısına olan aşkı ve özlemine tıpatıp aynı yaşadığı duygular için. Kerem için...

 Ama nasıl anlatabilirdi ,sen benim mutluluğum huzurum aşkım aynı zamanda hüznüm huzursuzluğum acım oldun diye. Senin bir dokunuşun bakışınla mutluluğun en büyüğünü yaşarken bir sözünle fırtınada yalnız çaresiz kalmış çocuk gibiydim diye.

 ''Bunu şimdi mi yapmak istiyorsun Kerem?''

 İçtiği birkaç kadehin etkisi geçmeye başlarken Neva artık bu konudan daha fazla uzak kalamayacaklarını biliyordu. Ama yine de gün içinde yaşadığı duygu değişiklikleri kadını yormuştu. Mümkünse şimdi konuşmamayı tercih ederdi. Belki daha güçlü hissettiği zaman. Ama sonra.. Zaten hiç hissedemiyorum ki senin yanında. Madem açıldı konular döküldü etekten taşlar... sen hazırsan ben de hazırım... 

Kerem de her ne kadar karşısında hafif çakır olsa da Neva hatta belki de hafif çakır olduğu için konuşmak artık ikisini de mutsuz eden geçmişten kurtulmak istemişti. Biliyordu. Neva da acı çekmişti. Hem de çok. Normal bir zamanda ikisi de bu konuyu konuşmaktan kaçınmış belki de doğru ortamı yaratamamışlardı. Buna biraz da Kerem sebep olmuştu. Nevanın güçlü ve gururlu duruşu korkutuyordu onu. Bile isteye haksız çıkacağı bir konuşma yapmak istemiyordu. Belki biraz alkol ikisini de gevşetir ortaya çıkan duygularla daha yumuşak bir geçiş yaşabilirlerdi. 

 ''Geç bile kaldık Neva.''

 ''Peki. O zaman ben anlatayım sen dinle. Sonra istersen yine suçlu kim beraberce buluruz.'' 

Kerem yılgınca konuşan Neva ya kafasını belli belirsiz sallayarak onayladı. Camın kenarında bulunan çift kişilik koltuğa oturan Kerem dirseklerini dizlerinin üzerine dayayarak gözleri Neva da beklemeye başladı. Ara ara bebek telsizinden Alinin uyku sesleri dolan oda da sessizlik hüküm sürerken Neva da yatağın kenarına ilişerek ellerine bakmaya başladı. Kerem sessizliğe dayanamayarak konuşmaya başlayacakken Nevanın sesi duyuldu. 

''Ben sana çok aşık oldum Kerem. Çok.'' 

Biraz hüzün biraz da heyecanla kaldırdı bakışlarını adama doğru. Kıpırtısız kendini izlediğini fark etti.

 ''Anlayamadım uzun süre. Sonuçta ilk kez aşık olmuştum. Benim bütün derdim okumak sonra da güzel bir işe sahip olmaktı. Böyle şeylere yani bir erkeğe vakit ayıracak ne vaktim ne de ihtiyacım oldu. Zaten etrafım erkeklerle çevriliydi. Yani ağabeylerim ve baba.'' Kendi kendine güldü başını sağa sola sallarken. ''bir an önce hayata atılayım özgürlüğümü kazanayım istedim. Çok iyi baktılar bana gözleri gibi korudalar ama ben.... Neyse''

 Kerem gözlerini dikip bakarken konuşmakta zorlanıyordu Neva. Az sonra duyacakları adamın da canını yakacaktı ama yine onu düşünüyorum diye azarladı kendini...

 ''Biliyordun Kerem. Sonuçta sen benden daha tecrübeliydin. Benim ilişkim olmamıştı daha önce. Erkeklere yakın samimi bulduğun davranışlarım arkadaşlıktan öte değildi. Ama sen her fırsatta beni birilerini ayartmakla flört etmekle suçluyordun. Abilerimden Kaçındığım baskının altına girmiştim. Hem de kendi isteğimle. Mantıkla hareket etmeye çalışırken her defasında sana kalbime yenildim ben.'' 

Soluklanan Neva anlatmaya devam etti. ''Biliyorum bana bir söz vermedin. Ama sadece, öyle bir ilişki yaşamak benim için çok zordu... yani yani..''