KEREM (Alfa erkekler serisi 1)

TADI DAMAĞIMDA Bölüm 6

Daha fazla bir şey söylemeden odadan kendimi dışarı atıyorum. İşe alınmayacağımı attığım tokatla birlikte garantilemiştim zaten.

Şule merakla bana bakıyor. Bense ne diyeceğimi bilmiyorum. Ama tüm ayrıntıları anlatamam sonuçta adam onun patronu. İş yerinde huzursuz çalışmasını istemiyorum.

Yüzüme bir maske yerleştirerek içeride yaşadıklarımın izlerini saklamaya çalışıyorum.. ''sonra '' deyip konuyu kapatıyorum. 

Şule son işlerini hallederken Kerem beyin kapısı açılıyor, dışarı çıktığını anlıyorum fakat arkamı dönmüyorum. Çok kısa bir süre arkamda varlığını hissediyorum. Şule olan biteni görmüyor çünkü bir evrak için yanda ki fotokopi odasına gitti son dakika. Gücü ve baskısı artık beni çökertiyor. Başım yerde omuzlarım düşük çantama sımsıkı yapışmaktan ellerim ter içinde, çünkü tüm hayat enerjimi o oda da bırakıp çıktım.

Arkamda neden dikildiğini bilmiyorum ama orada olduğunu ve bana baktığını biliyorum. Sonra o baskı azalıyor ve asansörün kapısının açılma sesi geliyor. Gayri ihtiyari başımı çevirip o yöne baktığımda dosdoğru bana baktığını görüp asansör kapısının kapanıp bu bakışmayı bizim adımıza sonlandırmasını bekliyorum. Çünkü benim başımı çevirecek gücüm yok.

İlk defa içimi titreten yüzüme sıcak basmasına sebep olan adam bu. Böyle olmamalıydı.

Şule'nin işlerini halletmesi ile kendimizi plazanın dışına atıyoruz. Ben ciğerlerime oksijen doldurarak gözyaşlarımın akmasını engelliyorum Şule de sanırım, en azından görüşmenin kötü geçtiğini anlamış sesini çıkarmıyor.

Taktığım maske hiçbir şeye yaramamış anlaşılan. Artık ne kadar kötü görünüyorsam sessizce yanımda yürüme devam ediyor Şule. Biraz sonra bir taksiye binip eve doğru yola çıkıyoruz. Ben beynimdeki sesleri susturmaya çalışırken telefon çalıyor.

Sanırım Mithat' la konuşuyor Şule çünkü kavrama yeteneğim şu an pek çalışmıyor. Son olarak saat kaçta buluşacağımızı sorarak telefonu kapatıyor. Tabi ya eğer işler umduğumuz gibi gitseydi bugün kutlama yapacaktık. Canım arkadaşım tabi habersiz olup bitenden. Kendince kötü geçtiğini düşündüğü görüşmemin o kadar kötü olmayacağını ve benim abarttığımı düşünüyor. Güveni öyle sonsuz ki bana, işe garanti bakıyor.

Yol beni sakinleştirirken tekrar tekrar olanları düşünüyorum. Nasıl bu kadar yanlış gitti her şey Tanrım onca konuştuğumuz şeyin yanında_ farkında olmadan_ dekoltem açıldı diye mi bütün bu olanlar?. Şaka gibi resmen.

Bunca yıl yaptığım planlar, deli gibi çalıştığım sınavlar onca emek hepsi bir anda önemini yitirdi. Bakanlık işi olmadığında bile bu kadar hayal kırıklığı yaşamamıştım. Orada en azından kabul edilmeyişimin sebebi ben ya da dekoltem değildi. Ama burada. Her şeye rağmen bu kadar kaba hatta öküz gibi durmuyordu bu adam. İçine şeytan kaçtı bir anda.

Yani tamam ahlaksız teklif yaptı sonuçta ama en azından biraz nezaket çerçevesinde olabilirdi. Bir an bana düşmanlığı falan varmış gibiydi. Bu kadar etkilendiğim bir adamın hödük çıkması da başka bir hayal kırıklığı. Hoş işe kabul edilseydim zaten aramızda bir şey olamazdı ama bu şekilde aşağılayarak beni küçük düşürmesi bütün ihtimalleri ortadan kaldırdı.

En çok ta yeteri kadar tepki veremediğime üzülüyorum. Adam sanki düğmeme basıp etkisiz hale getirdi beni. Hele beni öptüğünde. Tanrım. Tamamen güdüsel davranmak buymuş demek ki. Beynimde tüm sesler susmuş sadece eyleme odaklanmıştım.

Ben, ben ne yapmalıyım şimdi.?

Nasıl geri döneceğim eve?

İş olmadı nasıl derim?