Look at me

Część 6

Usiadła obok mnie, widać że się czymś denerwowała. Nie wiem , być może denerwowała się przy mojej osobie, być może denerwowało ją coś innego. 

Schyliła twarz i zaczęła płakać zasłaniając rękoma twarz. Przysunęłam się do niej, objęłam ją ręką, cała drżała. 

-Karoline co się dzieje...?

-Nie wiem co się dzieje,nie czuję się dobrze w swoim ciele. Gdy patrzę na siebie... widzę kogoś innego. Już nie wiem co mam robić, wszyscy myślą,że to jakaś faza. Wiesz jak jest, zawsze tak było, a ty o wszystkim wiedziałaś. -mówiła półgłosem, głos miała ledwie słyszalny... 

-Posłuchaj, musisz coś z tym zrobić. Wstaniemy teraz, uspokoisz się, wytrzemy Ci buźkę, położysz się do łóżka, a rano wstaniesz i na spokojnie porozmawiasz z rodzicami. Pomogą ci ogarnąć pieniądze na tą operacje, tylko musisz otwarcie do tego podejść. Inaczej nic z tego nie będzie... - mówiąc do niej ocierałam jej twarz,która była cała zaczerwieniona i we łzach. 

-Dobrze. Wrócisz jeszcze? czy znowu nie będziemy się widzieć przez rok czasu.. 

- Wrócę, myślę że za niedługo przyjadę. Chodźmy, bo za niedługo muszę być na zajęciach. Pójdę sama, a ty się położysz do łóżka okej?

-Chce Cię odprowadzić, nie będziesz szła sama. 

Minęło 5 minut, Karoline wyszła do ubikacji, ogarnęła się trochę i wyszłyśmy z domu. Złapała mnie za rękę gdy szłyśmy. W sumie nie rozmawiałyśmy, była cisza. 

Byłyśmy pod samochodem, wyciągnęłam kluczyki do samochodu. Jak zwykle nie wiedziałam jak się z nią pożegnać. Podeszłam do niej i się wtuliłam. Poczułam męski zapach,niebieski playboy. Przybliżyła twarz i pocałowała mnie. Nie wiem dlaczego się nie odsunęłam, może to była kwestia tęsknoty. 

Wsiadłam do auta, jakoś mimowolnie łzy zaczęły mi płynąć po policzku. Była 7 rano, dobrze że dziś zajęcia zaczynałam od 10. 

Popatrzyłam na telefon,miałam 8 nieodebranych połączeń od Mamy. Oddzwoniłam ale nie odebrała. 

Będąc już koło domu zadzwoniłam do kamile żeby wychodziła. Odebrała i powiedziała żebym zaczekała 5 min.