The Queens

Chapter 4: Distracted

A/N: Hi everyone! Sorry for the late update. Busy ako sa OJT eh. Hehe. Almost one month na nung last update ko, sana magustuhan niyo! Can I also know your comments? ;)

°°°

Keisha's POV:

Ross Devin Molino...

Bakit mo naman ako pinapahirapan ng ganito?

Hindi ko na alam kung anong gusto ko mula nung pumunta ka rito.

Ilang araw na nga ba mula nung umiyak at lumuhod ka sa harapan ko?

Ilang araw na ba ang lumipas noong nagmamakaawa kang balikan kita?

Ilang araw na ba mula noong tinanggihan kita at pinaalis?

Ilang araw na ba noong dumating ang panahong matagal kong hinintay pero sinayang ko?

Ilang araw, linggo, buwan o taon na ba ang lumipas mula noong nagmahalan tayo at iniwan mo ako?

Bakit siya ang pinili mo? Bakit hindi ako? Bakit mo ako pinabayaan? At bakit mahal pa din kita sa kabila ng lahat nang nagawa mo!

Bakit ang sakit, Devin? Bakit ang sakit sakit!

Bakit hanggang ngayon ikaw pa rin?

Bakit mahal pa kita?

Bakit gusto pa din kitang makasama?

Bakit hindi ko magawang alisin ka sa buhay ko?

Bakit parang kahapon lang nangyari ang lahat!

Bakit sariwa pa din ang sakit?

Bakit hindi ko magawang pakawalan ka?

Bakit kahit ilang ulit sabihin ng isip ko na tama na ay minamahal pa din kita!

Bakit parang napakadali lang sa'yo lahat? Habang ako, eto! Nahihirapan! Nasasaktan at hindi alam ang gagawin!

Hindi ko kaya!

Hindi ko kayang kalimutan!

Hindi ko na kayang mawala ka pa ulit sa akin!

Gustong gusto kong sabihin sa'yo na "oo mahal na mahal din kita. Gusto kong makasama ka ulit." Pero bakit ang nasabi ko lang ay "umalis ka na"?

Hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko!

Mas gusto ko nalang na mamatay kaysa pagdaanan muli ang hirap at sakit na dinanas ko mula sa'yo.

Pero bakit ganun? Bakit sa'yo at sa'yo pa rin ako bumabalik?

Bakit Devin? Bakit ikaw pa rin ang hinahanap hanap ko!

Ang hirap...

Yung taong gustong gusto kong makasama ay siya rin ang taong kinamumuhian ko.

Hindi ko na alam paano ko pa mapo-protektahan ang puso ko at sarili ko.

Hindi ko na alam kung saan ko pa mahahanap ang kaligayahan sa buhay ko. Wala na eh, ubos na ubos na ako. Pagod na pagod na akong kalimutan ka habang minamahal ka. Pagod na pagod na akong hanapin ang kaligayahang kailanman ay hindi ko na yata matatamo.