Highschool love (SwanQueen)

Deel 3

~POV Emma

De volgende dag heb ik geen zin in school. We hebben het 4e en 5e uur weer tekenen. Dan moet ik Regina weer onder ogen komen. Ik weet niet of ik dat nu wel aan kan. Ik moet uitzoeken wat ik nou eigenlijk voel, maar ik voel op dit moment niets. Hoe moet ik nou uitzoeken wat ik voel als ik niks voel.

"Waar ben je toch met je hoofd?" Ik word wakker uit me gedachte door de stem van Belle, ze kijkt me vragend aan. "Bij Miss Mills" hoor ik Ruby grappen. Ik kijk haar aan vol paniek. Hoe weet ze het ik heb haar niks verteld als zij het weet, weet de rest het vast ook. "Hhh hoe bedoel je?" Ik hoor me zelf stotteren. Goed gedaan Emma, als ze nog niks door hadden, hebben ze je nu door. "Rustig maar, ik maakte gewoon een grapje. Ik bedoel niemand denkt aan haar. Ik vraag me af of ze een vriend heeft." De rest lacht. "Nee" Iedereen kijkt me aan. "Nee ze heeft geen vriend." Ik zeg het nog voor ik weet wat voor gevolgen dit kan hebben. "Hoe weet jij dat nou weer?" Killian kijkt me verbaasd aan. "Nou ja, zoiets heb ik gehoord." Weet ik mezelf nog net te redden. Gelukkig gaat de bel voordat Ruby met verder ondervraagd.

Tijdens de les kan ik me niet concentreren. Ik hoor de stem van Mr. Gold wel maar ik luister niet. Ik denk aan Regina.

Haar prachtige mocha ogen en haar prachtige benen. Ik denk zo aan haar dat het lijkt alsof ik haar kan ruiken, heerlijk naar appel met kaneel. Ik hoe ze me naam zegt. "Emma Joehoe, Emma."

Ik schrik wakker uit de mooiste dagdroom ooit. Ik kijk op. Ze staat naast me en kijkt me verward aan. "Emma, wil je even mee komen. Ik moet je ergens over spreken." Ik kijk haar aan. "Ja hoor" me stem klinkt verward.

~POV Regina

Ik hoor hoe Emma achter me aan loopt. Wat zal ze wel niet denken. Ze vindt me vast een stalker. "Waarom wil je me spreken?" Ik hoor haar lieve stem. "We gaan naar mijn lokaal daar leg ik alles uit." Ik hoor me stem. Het klinkt zelf zeker, al is dat het laatste wat ik ben; zelfverzekerd. Ik weet net aan hoe ik heet maar voor de rest snap ik niks meer van me zelf.

We komen al snel aan bij het lokaal. "Zo, waar gaat dit over" Ik zie de dwarsigheid in de blik van Emma. "Waarom doe je zo? Waarom laat je je gevoel niet toe? Waarom heb je je omringt met muren?" "Het gaat jou niks aan, ik gedraag me zoals ik me wil me wil gedragen!" Ik zie een traan in haar oog. Ze haalt hand door haar, en ineens valt me iets op wat me nooit eerder is opgevallen. Ze heeft een tatoeage op haar arm. Het is een prachtige bloem. "Waarom heb je een bloem op je pols?" "Het gaat je niks aan! Laat me met rust. Ik kan deze twijfels er niet bij hebben oké!" Ze barst in tranen uit. Ik trek haar meteen in een knuffel. "Het komt wel goed." Fluister ik in haar oor. Maar ze lijkt me niet meer te horen, alsof ze niet in haar lichaam zit. "Ik dacht altijd dat ik mezelf wel kenden, tot dat ik jou tegen kwam in die bar. Ik wilde nooit meer liefde voelen dat is me gelukt tot ik jou zag." Ik pak haar hand "waarom zou je nooit meer liefde willen voelen?" "Liefde doet pijn, het is een zwakte. Een manier om je te kwetsen en alles van je af te nemen wat je liefhebt dus ik doe het niet meer." Ze kijkt me aan met een verloren blik. "Ja, liefde doet pijn en mensen kunnen je kwetsen. Maar het kan ook een geweldig zijn, je volledig overgeven aan een ander iemand je kent en vertrouwt als je zelf." "Je snapt me niet" onderbreekt ze me. "Ik heb het allemaal gedaan me overgegeven en van mensen gehouden maar ze hebben me verlaten. Ze kozen voor zichzelf op de momenten dat ik dat niet deed en gebruikte me." Ze stoort zich in me armen. Ik voel haar tegen me aan snikken en haar tranen in me nek. "Shh het komt wel goed. Ik zou je nooit laten vallen, ik kies voor en dat zal ik altijd doen." Ze kijkt met een ruk op. "Als je dat mocht."

Ze wendt haar blik af. "Wat bedoel je?" "Een docent en een leerling mogen geen relatie hebben, dat weet jij ook." Ik ga dichter bij haar staan. "Wie zegt dat iemand erover moet weten?"

POV Emma

Regina komt dichterbij en we kunnen ons niet meer bedwingen. Ik voel haar lippen op de mijne en haar armen om me heen. Ik haal mijn hand door haar haar. We blijven zo staan in haar lokaal. De tijd lijkt stil te staan alles lijkt perfect. Als de bel gaat schrikken we allebei. We kijken elkaar aan. Ik kan niets anders dan glimlachen al ik naar haar prachtige mocha kleurige ogen kijk. "Wat is er?"

Ze kijkt me aan met een lieve blik. "Je maakt me blij. Maar ik moet nu gaan want anders kom ik te laat voor mijn volgende les." Ik draai me om en loop naar de deur, ik kijk nog 1 keer om en zie hoe Regina me nakijkt en glimlacht. "Nog 1 uur en ik ben er weer." Zeg ik giechelend.